Ik ben afkomstig van Antwerpen maar sinds enkele weken inwoner van de Europese hoofdstad Brussel. Correctie: in de ogen van de doorsnee Antwerpenaar kan een man van donkere huidskleur niet werkelijk een Antwerpenaar zijn. Als antwoord op de veelgestelde vraag: “Ma van waar zedde na echt?”, stel ik me nu voor: “Ted Bwatu, 26 jaar, Congolees maar Belg op papier, geboren en getogen in ‘t stad”.
Ik heb me nooit geschaamd voor mijn afkomst, ben daar zelfs heel trots op. Maar na een verblijf van 25 jaar in eenzelfde stad groeit de verwachting dat je als gelijke beschouwd wordt. Zonder dat er steeds allusie gemaakt wordt op een archaïsche gedachtegang waarin een wij-zij mentaliteit heerst.
‘Wij’ behoren tot de groep van de rasechte Vlamingen. ‘Zij’ vertegenwoordigen de groep vreemdelingen die onze binnenstad hebben ingepalmd en de laatste decennia ook de districten hebben veroverd. Het maakt niet uit of ‘zij’ in België zijn geboren of hoelang ‘zij’ in Antwerpen leven, en hun bijdrage tot de ontwikkeling van België speelt nog minder een rol. ‘Zij’ blijven die vreemdelingen met hun verdachte levenswijze en gebrek aan integratie.
Ondanks de behaalde diploma’s en al die jaren bij de sportclub was ik een van de ‘zij’. Al snel werd ik met deze realiteit geconfronteerd. Ik herinner me dat toen ik als 8-jarige jongetje speelde op de wei van de Bosuil in Deurne, een man van middelbare leeftijd naar me riep: “Go back to your country”. Zulke anekdotes waren veelvoorkomende gebeurtenissen tijdens mijn jeugdjaren. Jammer genoeg een vast patroon doorheen de jaren. Op het einde van mijn hogere studies liep ik stage bij de Deutsche Bank als financieel adviseur. Daar kreeg ik dagelijks de vraag of ik eigenlijk wel Nederlands sprak. Terwijl mijn collega’s beleggingsadvies gaven en vragen kregen over beleggingsmogelijkheden, wilden klanten van mij eerder weten hoe het kwam dat ik hun taal beheerste. De dag dat er dan wel naar advies gevraagd werd, kreeg ik te horen: “U bent toch van Congo? Kan ik niet beleggen in bananen bij u?”, gevolgd door een luid gelach. Wat grappig!
Ook mijn familieleden werden geconfronteerd met deze vooroordelen. Toen mijn zus zich inschreef voor een master in de meertalige professionele communicatie aan de Universiteit van Antwerpen, vroeg een docent haar of ze wel Nederlands sprak. Haar bachelordiploma in de Communicatiewetenschappen behaald aan de UA, was blijkbaar niet voldoende om haar taalbeheersing te bevestigen. Tijdens datzelfde academiejaar maakte een docent de opmerking dat alle studenten in deze masteropleiding hogere kaderleden zouden worden met uitzondering van mijn zus. Waarop deze opmerkingen gebaseerd waren, vindt waarschijnlijk zijn oorzaak in de epidemie waarover ik zo dadelijk meer zal vertellen. Of misschien in de onwaarschijnlijkheid dat ‘zij’ ooit kaderleden kunnen worden in ons Vlaanderen. Mijn zus is ondertussen Communicatie Manager. Een functie waarvoor ze op haar 26 zeer weinig kans zou maken in Antwerpen.
Het is volgens mij ook niet toevallig dat onder de jihadistische strijders in Syrië talrijke Antwerpenaren aanwezig zijn. Dit is namelijk een goed voorbeeld van polariteit. In de wetenschap wordt polariteit beschreven als twee uitersten van één soort energie. Volgens mij kan de oorsprong van de Antwerpse moslim radicalisering gedeeltelijk worden teruggevonden in de dominante aanwezigheid van een extreemrechts gedachtegoed binnen de samenleving. Dit heeft zich genesteld in het collectief bewustzijn van elk bevolkingsgroep in de stad.
Racisme breng ik in parallel met een ziekte die latent aanwezig is en zich ontzettend snel kan spreiden. Ik spreek in Antwerpen over een epidemie, omdat dit fenomeen bij verscheidene bevolkingsgroepen voorkomt. We zouden een fictieve grens kunnen trekken doorheen de wijken omdat er zo weinig interactie is tussen de mensen van verschillende afkomst. Antwerpen dat zo’n diverse stad is, met zoveel verschillende nationaliteiten, maar zo weinig interculturaliteit. Een stad waar een woord als ‘makkak’ dagelijks als synoniem voor Marokkaan gebruikt wordt. Een stad waar je anno 2013 nog aan mensen moet uitleggen waarom ‘neger’ een pejoratieve connotatie heeft. Dit zijn ernstige symptomen. Maar wie ben ik om een diagnose te stellen? Ben ik dan zelf immuun voor deze ziekte?
In een uitverkocht Sportpaleis waagde ik me naar een show van top comedian Alex Agnew. Niet verrassend was er onder de 18.000 toeschouwers weinig kleur te zien in de zaal. Terwijl het Sportpaleis uitbarstte in lach, wist ik niet of ik hem wel grappig vond. Ieder zijn gevoel voor humor en het betekent niet dat Agnew geen goede comedian is. Maar toen kwam zijn grap dat een Afro-Amerikaan niet president zou moeten worden en dat hij eerder in een zoo hoorde: “Yes we can? Naar de zoo!”, waarop volgde, “waar zijn de tijden dat we op een neger konden rijden”. Toen besefte ik dat mijn immuunsysteem zich niet verder kon weren tegen deze epidemie en dat het tijd werd om mijn koffers te pakken. Als een goede burger volgde ik de woorden van onze Burgemeester: “Respect voor A”. A is niet meer van iedereen dus laat ik uw stad aan a over.
Hoeveel liefde ik ook heb voor de stad waarin ik opgroeide, de kans dat ik er terugkeer is zeer klein. En wanneer ik op bezoek ga bij mijn moeder, hoef ik me geen zorgen te maken om aangegeven te worden bij procureur Dams. Ik rij in een Opel Meriva.
Ted Bwatu is 26 en werkt als fund accountant
Ben je tussen 16 en 26 jaar en woon/werk/studeer je in Antwerpen? Mail je brief naar brievenuitantwerpen@gmail.com Wie weet wordt hij gepubliceerd op de blog van Bleri Lleshi.
:::::::: Kerkstraat, tussen Borgerhout en Seefhoek door Laura Los :::::
https://blerilleshi.wordpress.com/2013/04/09/kerkstraat-tussen-borgerhout-en-seefhoek/
:::::::::: Muziek toont de weg door Desmond Badu :::::::
https://blerilleshi.wordpress.com/2013/04/02/muziek-toont-de-weg/
::::::: Outsourcing naar het buitengewoon onderwijs door Rihab Hajjaji
https://blerilleshi.wordpress.com/2013/03/26/outsourcing-naar-het-buitengewoon-onderwijs/
:::: Liever niets door Vincent Van Meenen ::::::
https://blerilleshi.wordpress.com/2013/03/19/liever-niets/
:::: Ik stik binnen uw norm door Amina Belorf ::::
https://blerilleshi.wordpress.com/2013/03/12/ik-stik-binnen-uw-norm/
:::: Over patsers en armoede door Nicolas Cosson ::::::
https://blerilleshi.wordpress.com/2013/03/06/over-patsers-en-armoede/
Volg de reeks Brieven uit Antwerpen op
https://blerilleshi.wordpress.com/
https://www.facebook.com/Bleri.Lleshi
Twitter @blerilleshi
Bleri Lleshi's Blog 
Erg aangrijpende getuigenis! Als van Antwerpen afkomstige vrouw, kan ik me uw verhaal (Ted Bwatu) goed voorstellen. De toekomst van elke stad, ook Antwerpen is een wij-verhaal, tegen de negatieve stroom in. Uw getuigenis spreekt me extra aan om aan iets positievers te werken. Blijf schrijven en spreken!
Door de onzin van het wij-zij debat, ga ik mij steeds zij’er voeler, en merk ik dat mijn wij’s oververtegenwoordigt geraakt door zij’s en steeds meer wij’s in mijn zij’s terecht komen. Het wordt een erg complexe wij-zij materie. Ik doel erop dat de samenstellingen van mijn wij’s en zij’s categoriën geen steek meer lijken te houden. ik heb enorme problemen om dit alles in een wij-zij context te plaatsen. Mijn wij’s zitten vol zij’s en mijn zij’s zijn bijna uitsluitend wij’s, ik vind de meeste zij’s trouwens wreed wijs. Bij nader inzien lijkt het probleem dat mijn wij’s en mijn zij’s niet lijken te stroken met de gangbare classificaties van wij’s en zij’s. Mijn wij’s beginnen steeds meer samengesteld te raken door gangbare zij’s en mijn zij’s bestaan bijna volledig uit gangbare wij’s. Dus in een wij-zij debat wordt dit een lastige materie, aangezien de wij’s in de wij-zij grotendeels bij mij zij’s zijn, dewelke dus automatische wij’s worden, welteverstaan als mijn wij’s terwijl dit wel gangbare zij’s schijnen te blijven. Terwijl ik mij niet verbonden voel met de overgrote meerderheid gangbare wij’s en ik die dus niet als wij’s aanzie maar als zij’s. Ik vind de wij-zij redenering een erg moeilijk te volgen logica.
Ted, als je jezelf voorstelt als “Belg op papier”, verbaast het je dan dat de locals je niet beschouwen als lid van hun ingroup?
@Adrian: Ik denk dat u verkeerd heeft gelezen. Hij stelt zich voor als Belg en Antwerpenaar maar dan krijgt hij nogmaals de vraag: Van waar zedde gij na echt?, dan antwoordt hij pas: Congoloos, Belg op papier (omdat hij niet geaccepteerd wordt als echte Belg door diegene die de vraag stelt. ;))
Er staat nergens dat Ted zich voorstelt als Belg. Er staat “Congolees maar Belg op papier”. Dan kan je aanspraak maken op een beleefde behandeling zoals een toerist of een uitwisselingsstudent, maar je behoort niet tot onze groep. De mythe van de natiestaat gaat uit van een primaire loyaliteit ten aanzien van de natie, wie die fictie niet in ere houdt door de band met het land van herkomst als de belangrijkste voor te stellen kan niet verwachten dat de natie abstractie maakt van zijn of haar vreemde herkomst.
Kijk even naar Premier Di Rupo. Hij heeft zich nooit voorgesteld als “Italian maar Belg op papier”. En het werkte. Extreem-rechts heeft de man al sinds de tijd van de zgn. “roze baletten” voorgesteld als alles wat des duivels is, maar nooit als buitenlander. Omdat hij zich ook niet als dusdanig identificeerde.
@Adrian ‘Er staat nergens dat Ted zich voorstelt al Belg.’ (om één of andere reden kon ik niet rechtstreeks antwoorden, maar het is wel degelijk een reactie op Adrian)
Zoals Eliza zei: u moet beter lezen… Veel beter.
Hoe kan je nu over die eerste zin heen lezen vraag ik me af?
‘Ik ben afkomstig van Antwerpen maar (…).inwoner van de Europese hoofdstad Brussel.’
Hoe moet hij zich dan anders voorstellen? Is het feit dat je afkomstig bent van Antwerpen niet genoeg om te impliceren dat je van België bent? Ik denk van wel. Of moet voortaan iedereen zich voorstellen als: Hallo, ik ben Naam Achternaam, afkomstig van Antwerpen en van Belgische nationaliteit.’
Of had hij dan volgens u moeten antwoorden met ‘Awel, ik zeg het toch: van Antwerpen.’ En dit dan volhouden tot de man het opgeeft?
Dat is toch belachelijk. Dat doet niemand. Of moet hij dat wel doen omdat hij een donkere huidskleur heeft? Dan ben jij dus duidelijk één van die mensen die zich tot de ‘wij’ rekent en anders kleurigen tot de ‘zij’.
En je mag zeker zijn dat de vraag ‘Maar vanwaar zedde gij na echt?’ (in deze of een andere vorm) gegarandeerd gesteld wordt bij iedere nieuwe ontmoeting. Als wij nu ook al onze herkomst moeten verborgen houden of ontkennen…
Adrian, serieus blijven, he. Je haalt (bewust of onbewust) oorzaak en gevolg door elkaar.
Denk je niet dat het gevoel van “Belg op papier” niet eerder een gevolg is van al wat Ted heeft meegemaakt? Ik denk namelijk niet, maar kan me vergissen, dat hij als acht-jarige jongen een stempel op zijn voorhoofd had met “Belg op papier”, waardoor hij gekleineerd werd door die man. Ik denk ook niet dat hij zich op zijn stageplek voorstelde als “Ted, de Belg op papier”, of dat zijn zus zich op die manier ooit heeft geuit in de klas. En ja, die “denk ik” is sarcastisch bedoelt (oep zen Antwaarps).
Al die gebeurtenissen zorgden ervoor dat hij zich ging voelen als “Belg op papier”. Ze waren dus niet de oorzaak van al die feiten, maar wel een pijnlijk gevolg.
Aan Ted: Sterk geschreven man. Om stil van te worden.
Mag ik je erop wijzen dat mensen al een oordeel vormen voor ze je achtergrond en situatie kennen. Alleen al door het feit dat je donkerder bent wordt je al in een bepaald vakje gestopt.
Je vergelijking met Di Rupo gaat niet op. Vergelijk geen appelen met peren. Er is nog een duidelijk verschil met een persoon die zichtbaar donkerder is en een andere status heeft.
Er is ook racisme tussen Europeanen. Dat heb ik zelf vaak genoeg gemerkt, en bijvoorbeeld Ieren kunnen daar over meepraten. Als je sinds het begin van de ‘crisis’ hoort wat er allemaal over Zuid-Europeanen wordt gezegd en geschreven, en wat voor ‘humor’ er over Grieken op televisie verschijnt in Nederland, in een programma als Koefnoen, waar er dan gedurende een half uur bijvoorbeeld continu op de vermeende ‘luiheid’ van ‘de Grieken’ wordt doorgestampt.
Ik heb zelf meegemaakt dat mensen in Nederland mij verbaal aanvielen omwille van stierengevechten op het Iberische schiereiland, terwijl:
1) Ik vegetariër was.
2) Ik nog nooit naar stierengevechten ben gaan kijken.
3) Mijn ouders allebei uit streken uit Portugal komen waar er geen stierengevechten bestaan.
4) Er zeer veel dieren buiten zicht van de mensen in Nederland worden gebruikt voor allerhande experimenten.
5) Er veel in een enkel jaar meer dieren wreed worden behandeld in de Nederlandse bio-industrie, dan dat er sinds het begin der tijden stieren in een arena zijn verschenen.
6) Ik ook tegen stierengevechten ben.
Dus nu zeg je dat Ted geen Local is ?
Ik vind het enerzijds verschrikkelijk, maar anderzijds begrijpelijk (doch verwerpelijk!) in die zin dat het iets verteld over het ‘kleine denken’ waarmee mensen het leven inrichten. En dat geldt voor alle ‘partijen’. De kunst is dus om dat te overstijgen, via absurde en absolute humor ook, en net die ontmoetingen aan te gaan die niet langs die lijn lopen. Ik heb zo weinig ‘wij -zij’, dat ik het vaak vergeet in een ontmoeting te benoemen, waardoor die ‘ander’ zich dan weer niet erkend voelt in het ‘anders’ zijn. Wat mij dan weer doet zuchten….
Maar ik vraag ook wel waar mensen vandaan komen, omdat het vaak een verrijking is in de ontmoeting, dus zeker geen aanwijzing of afwijzing. Kan dat ook zo begrepen worden?
Een verhaal als dit moet ons wakker schudden en in de spiegel doen kijken: waar zijn we mee bezig en wat brengen we teweeg… Maar er toch ook voor opletten om van de weeromstuit niet te gaan veralgemenen: besluiten dat een hele stad gegrepen is door een racistische epidemie is ook niet zonder gevaar. Het komt er vooral op aan om wegen te vinden die de nefaste spiraal van wij-zij-vijandigheid kunnen doorbreken.
Ter relativering toch ook dit: de argwanende vraag “vanwaar zijde gij” kreeg ik als “rasechte stamboomvlaming” ook te horen telkens ik mij enkele kilometer van mijn geboorteplaats, (of zelfs maar in een andere buurt) wilde nestelen. “Roots” aan de andere kant van Schelde of Leie kan al genoeg zijn om met spot en argwaan bejegend te worden. En wee u als je, ongeacht kleur of taal, uit een foute buurt blijkt te stammen…
Zeer herkenbaar ! Zeker blijven schrijven 🙂
Racisme komt in àlle culturen voor. En dus niet enkel bij “de belgen” of “het wij” zoals je schrijft in je denigrerende blog. Het blijkt dan toch dat die “epidemie” je te pakken heeft gekregen na al die jaren hoe jij hier onderscheidt maakt tussen de allochtonen (als we dat nog mogen zeggen) en autochtonen. En “de dominante aanwezigheid van een extreemrechts gedachtegoed binnen de samenleving” waarover je het hebt is misschien gekomen nadat er zoveel allochtonen naar België zijn gekomen. Die zich weliswaar slecht geïntegreerd hebben in onze samenleving (een minderheid). Daarom is het belangrijk niet te veralgemenen zoals jij hier overduidelijk wel doet. En dan het voorbeeld van Alex Agnew. In dat geval kijk je best naar jezelf. Er wordt even goed in jullie omgeving met ons gelachen? Zelfspot is één van de beste eigenschappen die je kan hebben. Daarom moet je je zelf nog niet wegprijzen. Het is wel spijtig dat je daarom het land verlaten hebt (als ik dit goed kan afleiden uit je tekst)
Ted is helemaal niet denigrerend in zijn blog. Uit zijn schrijven blijkt nergens dat hij zich superieur zou voelen t.o.v. autochtonen of andere bevolkingsgroepen. Wel klinkt er een sterke verbittering in door, die zich in al die jaren, na elke gebeurtenis heeft opgestapeld.
In plaats van erkenning op te brengen, neem je meteen een defensieve houding aan. Je zegt wel dat je het spijtig vindt dat hij daardoor “het land verlaten heeft” (al woont hij nu gewoon in Brussel), maar eigenlijk vind je het gewoon de normale gang van zaken (“want in elke cultuur is racisme en in humor moet alles kunnen, en als je er niet meer kan lachen, dan ligt de oorzaak niet bij een racistische mop, maar gewoon aan een gebrek aan zelfspot”) of erger nog: het is je eigen schuld (“want allochtonen zijn met teveel en een minderheid heeft zich niet goed aangepast, waardoor het normaal is dat er extreem rechts heerst”). Zo komt het bij tenminste mij over als ik je reactie lees.
Ik denk niet dat je Ted allesbehalve kan verwijten dat hij denkt in termen van wij-zij. Hij probeert dit “fenomeen” juist aan te klagen in zijn blog, en natuurlijk moet je daarbij voor een stuk dezelfde retoriek gebruiken, anders slaat het nergens op.
Waar ik je wel volledig in bijtreed, is het feit dat we niet moeten veralgemenen. Ongetwijfeld hebben Ted en zijn zus ook “autochtonen” ontmoet die hen helemaal niet racistisch bekeken en behandelden. Ik hoop dus maar dat ze daar ook oog voor blijven houden om niet helemaal gedesillusioneerd achter te blijven en zich de wij-zij-gedachten eigen maken. Natuurlijk klopt het wel dat gebeurtenissen als die werden aangehaald de sterkste indruk nalaten en een mens dusdanig meer kunnen vormen.
Is Antwerpen nu al het land? En verhuizen naar Brussel dus verhuizen naar een ander land? Waar hoorden we dat nog?
@Ted: sterk stuk!
Heel erg voor je en begrijp duidelijk wat je hier schrijft.
Antwerpen is vrij ziek idd en verhuizen is echt geen schlechte keuze! Maar denk ook aan het klasse verschil tussen de Vlamen “Ze” maken elkaar ook gek en proberen zichzelf een betere,rijkere status aan te meten.Het zou zonder imigranten,een slachtveld zijn tussen de meerderheid van Proleten /paupers en de rest van stand en betere afkomst.
Ik wens U succes en dring aan vooral te blijven schrijven!
In Brussel ist beter feest 🙂
@ Adrian: Ted Bwatu probeert uit te leggen dat na 25 jaar geboren en getogen te zijn in ‘t stad en na 25 jaar Belg zijn, hij door de Antwerpenaar nog steeds niet gezien wordt als een Belg. Belg zijn en zwart zijn, dat kan niet voor de Antwerpenaar. Als hij schrijft “Belg op papier”, bedoelt hij dat sarcastisch. Hij geeft het op om te trachten in Antwerpen als gelijke te worden behandeld.Hij voelt zich 100% Belg maar dat wordt niet erkend omdat hij zwart is.
Hij is wellicht even loyaal aan de Belgische natiestaat als u en ik, hij identificeert zich als Belg, alleen wordt dat van hem niet zomaar aangenomen.
Vandaar zijn sarcastische opmerking “Belg op papier”, een stijlfiguur die u kennelijk riant ontgaat.
Zucht.
Zeer terecht stuk. In 2008 reeds voelde legde ik al de vinger op de Vlaamse-Antwerpse wonde en schreef er een stukje over… het blijft actueel:
http://www.indymedia.be/index.html%3Fq=node%252F26587.html
Omdat u blijkbaar weigert te lezen en koppig vasthoudt aan uw mening om deze man een etiket op te kleven, hieronder hetgeen dat hij geschreven heeft in zijn eerste zinnen:
Ik ben afkomstig van Antwerpen maar sinds enkele weken inwoner van de Europese hoofdstad Brussel. Correctie: in de ogen van de doorsnee Antwerpenaar kan een man van donkere huidskleur niet werkelijk een Antwerpenaar zijn. Als antwoord op de veelgestelde vraag: “Ma van waar zedde na echt?”, stel ik me nu voor: “Ted Bwatu, 26 jaar, Congolees maar Belg op papier, geboren en getogen in ‘t stad”.
Hij zegt dat hij afkomstig is van Antwerpen, en nu inwoner is van Brussel. En dan corrigeert hij zich (als inleiding voor hetgeen gaat komen en het probleem dat hij aankaart). Hij zegt duidelijk dat hij in de ogen van een Antwerpenaar iemand met een donkere huidskleur geen Antwerpenaar kan zijn, en vaak dus de vraag krijgt ‘van waar zedde na echt?’.
U, Adrian, wilt dus zeggen dat hij daarvoor niet heeft gezegd dat hij Antwerpenaar of Belg is, en dat die mensen uit het niets nogmaals vragen waar hij (echt!) van afkomstig is. Ik denk dat u wel heel erg selectief leest, in dit geval of u hebt het daadwerkelijk niet gelezen.
Extreem-rechts weet goed genoeg dat als ze afkomst erbij betrekken, bij eender welke politieker, dit hen niet in dank gaat afgenomen worden.Ze hebben al jaren hun koers gewijzigd van ‘absoluut geen buitenlanders what so ever’ naar ‘geen profiteurs, en zolang ge u aanpast, is het goed’. Ze hebben zelfs goed geïntegreerde allochtonen opgenomen in hun partij om aan te tonen dat ze niet de boze partij zijn van weleer. Als je het aan het Vlaams Belang gaat vragen, is deze man goed geïntegreerd dus helaas, maar uw argument gaat niet op.
Ik meen me ook te herinneren dat een schepen met een zwarte huidskleur, nochtans een Belgische naam, door meerdere koppels geweigerd werd omwille van zijn huidskleur.
U kan het ontkennen wat u wilt, en de schuld schuiven in het feit dat iemand zich Belg op papier noemt na tig keer gevraagd te zijn wat zijn echte afkomst nu is, maar het feit blijft dat discriminatie en angst voor ‘de vreemde’ tegenwoordig veel erger is dan 20 jaar geleden of zelfs 50 jaar geleden. Zolang die angst niet verdwijnt, zullen beiden partijen extremer worden in hun meningen/gedrag, zowel de extreem-rechtsen als de ‘vreemdelingen’.
Eliza, ik heb weldegelijk de column van Ted gelezen (goed geschreven column overigens, zelfs al ga ik er niet helemaal mee akkoord). Zoals ik het lees stelt hij zichzelf voor als Congolees, en is de moraal van de column dat dit tegelijkertijd zowel het antwoord is dat hij geeft aan doorvragers als de identiteit waar hij zich het meest verwant mee voelt, dit laatste als gevolg van het openlijke en meer subtiele racisme waarmee men in Antwerpen geconfronteerd wordt. Je kan je, zo stelt hij, niet Belg voelen als je van jongs af ingepeperd wordt dat je geen Belg bent.
In essentie gaat de column van Ted over wij-zij-denken, en mijn stelling is dat wij-zij-denken is volstrekt normaal en legitiem is. Etnische groepen bestaan slechts bij gratie van het bestaan van een grens tussen “wij” en een aantal “zij”-groepen (dixit antropoloog Fredrik Barth). Als er iets is waarvoor ik huiver in dit soort discussies zijn het van die missverkiezingsuitspraken genre “we zijn allemaal mensen”. Als iedereen alles is, is niemand iets. Het heeft m.i. meer zin om te discussiëren over de vraag op welke manier we de grens trekken. De mythe van de natiestaat laat ons toe de grens tussen hen en ons te trekken wars van onze biologische facticiteit, maar ze heeft haar eigen vereisten: de Belgische nationaliteit en jezelf Belg noemen.
Jezelf “Congolees, maar Belg op papier geven” noemen is in die zin dan ook een teken dat je het opgeeft, dat je ‘s lands minst verlichte subjecten het monopolie geeft op het trekken van de grens – een gebrek aan verlichting dat we te danken hebben de harde neoliberale maatschappij met sterke inter-etnische concurrentie aan de voet van de sociale ladder, met dank aan liberalen en “socialisten”, om er maar eens aan te herinneren dat dit alles geen strikt links-rechtsverhaal is.
Je belandt dan in het parallelle valuatiekader van de multiculturaliteitsindustrie, waar je een geliefd exotisch dier bent in je hoedanigheid van om-het-even-wat-maar-niet-Belg, maar waar je uiteindelijk verstoken bent van het respect van de mainstream society. Slavoj Žižek heeft ooit een zeer goed essay met de titel “Multiculturalism, Or, the Cultural Logic of Multinational Capitalism” geschreven waarin hij onder meer argumenteert dat multiculturalisme vooral een strategie is om de vreemde ander vreemd en op een afstand te houden. Ik stel bovendien ook niet dat mensen hun roots moeten ontkennen, au contraire. Mensen kunnen een heel complexe identiteit hebben, maar de mythe van de natiestaat heeft haar exegenties en als “Belg” het niet centrale concept is, niet de primaire identificatie is, behoor je niet tot de natie. Dan ben je een buitenlander en verdien je nog steeds respect, en opnieuw zijn velen van ons weinig verlicht in hoe ze met buitenlanders om gaan. Dat zijn dan ook de twee opdrachten: een meer grootmoedige conceptie van “ons”, een meer beschaafde omgang met “hen”.
Ted doet er m.i. dan ook best aan om een coping-strategie te ontwikkelen om om te gaan met de stupiditeit waarmee hij in het dagelijks leven geconfronteerd wordt. Dat is zeker niet makkelijk, maar geconfronteerd met zoveel stupiditeit heb je moreel de bovenhand en is je strijd inherent nobel, ergo een onderdeel van een goed geleefd leven.
Adrian, dit is allemaal nogal theoretisch in mijn ogen en praktijkvreemd. Zonder teveel academische taal te gebruiken (dat draagt bij tot de verstaanbaarheid), zal ik proberen uitleggen waarom ik je niet kan volgen in jouw redenering (of in de redenering van diegenen die je aanhaalt).
Wij-zij-denken kan misschien dan wel legitiem zijn wanneer er in die verhouding voldoende respect en verdraagzaamheid is, maar NIET als he zich uit in racistische commentaar. Volgens mij is dat de kern van de tekst: Ted maakte verschillende gebeurtenissen mee die fel of minder fel racistisch getint waren, wat maakt dat hij zich vandaag de dag niet Belg kan voelen. Ik weiger dit als normaal te beschouwen, en ik ben blij te lezen op dit forum dat ik zeker niet de enige ben.
Veel liever hoor (en vooral zie) ik dan Missen die zeggen dat we allemaal mensen zijn. In zo’n boodschap komt tenminste duidelijk naar voren dat de kern van alles is dat elke persoon een mens is die in de grond niet zo sterk van een ander verschilt. We willen namelijk allemaal het beste voor onze kinderen, we willen allemaal veiligheid, we willen allemaal erkenning voor wie we zijn en wat we voelen, we willen allemaal eerlijke kansen voor de toekomst, enz. . Hierbij komt het erop neer dat vanuit zo’n gedachte eerst wordt gekeken naar wat we gemeenschappelijk hebben, en veel minder naar (onbelangrijke) verschillen. Uiterlijk en afkomst worden op zo’n manier iets onbelangrijks, omdat meteen dieper wordt gekeken naar de essentie. We worden dan niet meer afgeleid en afgeschrikt door futiliteiten. Voor die levenswijsheid: Respect voor de Missen!
Wanneer we er op die manier tegenaan kijken, is het concept van multiculturalisme een zeer constructief en verrijkend gegeven, en heeft het allerminst de bedoeling van waar die essay-schrijver op aanstuurt.
Je lijkt Ted een beetje te verwijten dat hij het opgeeft en op die manier meedoet aan het in stand houden van een polaire samenleving, en daarin kan ik je wel volgen. Dat vind ik ook jammer. Aan de andere kant: wie zijn wij om te weten wat voor impact zulke gebeurtenissen kunnen hebben op een persoon? Is het niet al te gemakkelijk voor ons om te zeggen dat hij het allemaal maar moet relativeren of er zelfs keihard tegenin te moeten gaan. Mogen wij dat eigenlijk wel doen, en is erkenning voor zijn frustraties niet eerder op zijn plaats? Je stelt voor dat hij een coping-strategie ontwikkelt om om te gaan met die misdragingen van andere mensen, maar die heeft hij al lang. Zijn coping-strategie is in deze ” ‘t stad” na al die jaren achter zich te laten en het in Brussel opnieuw te proberen. Ik zou hem ook aanraden om oog te blijven hebben voor alle autochtonen die het goed menen met hem en zich boven die hatelijke en bekrompen gedragingen van anderen te stellen, maar misschien is dat ook weer heel gemakkelijk voor mij om te zeggen. Die laatste daden van racisme hebben immers veel meer impact op je dan een heleboel goed bedoelde of “neutrale” ervaringen bij elkaar. Denk maar aan een “autochtoon” die overallen wordt door een bepaalde buitenlander: de kans is groot dat die autochtoon op z’n minst argwanend gaat zijn bij gelijkuitziende types.
Tot slot, en m’n excuses voor dat het lang duurt allemaal, ik ben het wel volledig eens met je twee opdrachten: “een meer grootmoedige conceptie van “ons”, een meer beschaafde omgang met “hen” “. Wij, de meerderheid, mogen/moeten een pak meer moeite doen om de dingen beter te maken voor de minderheid. Tijd dat het nog meer op grote schaal gebeurt.
Mooi geschreven. Maar een klein tegenvoorstel van mijn kant: zouden we u niet terug in ‘t stad kunnen domiciliëren en de (in mijn ogen) idioten uit uw verhaal naar andere oorden exporteren? Het zou het stad nog net dat ietsje aangenamer maken.
@ jan. De perfecte samenvatting. Mooi voorstel dat hopelijk in overweging wordt genomen. @ Ted : tot binnenkort in ‘t stad ?
Eerst en vooral is racisme verwerpelijk en gewoonweg dom. Maar … blijkbaar zit het ingebakken in de menselijke aard om zaken te veralgemenen, vermoedelijk omdat het praktisch niet haalbaar is om telkens een éénduidige beschrijving te geven . Zonder hierop te ver te willen ingaan, gaat het schrijven over “de doorsnee Antwerpenaar”, en dit is dus duidelijk een veralgemening. Correcter zou geweest zijn wanneer je gezegd zou hebben dat je met teveel personen uit Antwerpen geconfronteerd geweest bent die je niet als Antwerpenaar aanvaard hebben. Dit maar om duidelijk te maken dat wat je schrijft over “de doorsnee Antwerpenaar” even racistisch is als wanneer iemand zou zeggen dat de “doorsnee Kongolees” zus of zo is, het enige verschil is dat de Antwerpenaar geen specifieke huidskleur heeft (maar wél genoeg andere kenmerken om hem als dusdanig te herkennen). Enkele andere voorbeelden van veralgemeningen liggen voor de hand : “de vrouwen zijn zus, de mannen zijn zo, de jeugd van tegenwoordig, die oude zakken, de Hollanders, de Brusselaars, de Walen, de Vlamingen, de Flandriens, de Chinezen, de zigeuners, die van den buiten, die van’t stad, enz. ” … terwijl geen van die groepen voldoende homogeen is om toe te laten een oordeel uit te spreken dat op elk van hen van toepassing is. Waarmee ik maar gezegd wil hebben dat iedereen veralgemeent en dat zulks niet noodzakelijk een uiting van racistische gevoelens moet zijn.
Een tweede aspect van de menselijk natuur is de territoriumdrang, gekoppeld aan de drang om deel uit te maken van een zo groot mogelijke groep. Het ligt blijkbaar in de menselijke aard om de wereld op te splitsen in “wij” en “zij”, iets wat je ook vermeldt. In een gezin bestaat er dikwijls een splitsing tussen de ouders en de kinderen, tussen de broers en zussen, de oudste en de jongste kinderen. Binnen de familie is er het onderscheid tussen het eigen gezin en de neven en nichten of ooms en tantes. Op dezelfde wijze vormt een straat dikwijls een gemeenschap, of een wijk, of een dorp of stad, zelfs een godsdienst kan die rol vervullen. Wanneer we nog verder gaan komen we bij een streek, een provincie, een landsdeel enz. terecht … en wacht maar wanneer de aliens landen :-).
Het best komt dit tot uiting in één of andere conflictsituatie, waar “men” automatisch meer begrip zal opbrengen voor iemand die op één of ander niveau tot dezelfde groep behoort.
Wanneer we bij deze neigingen dan nog bijvoegen dat het eerste waarop we een mening kunnen baseren in de meeste gevallen het uiterlijk is (met als mogelijke uitzondering mensen die overdadig gebruik maken van look in hun eten) en dat huidskleur natuurlijk wel héél opvallend is als criterium van onderscheid, kom ik al heel snel tot de conclusie dat racisme waarschijnlijk in zekere zin een aangeboren reactie is, veroorzaakt door enkele instincten, die wellicht in vroegere tijden een vorm van zelfbescherming waren (en ik gebruik “wellicht” omdat ik alleen een vermoeden heb … enkele knappe koppen zouden dit misschien eens moeten uitzoeken als dat nog niet gebeurd is).
Natuurlijk praat dit niet goed wat jij meegemaakt hebt, maar eerlijk gezegd vrees ik een beetje dat je hetzelfde zal beleven in bijna elke gemeenschap waarin je je wil vestigen en het spijtige van de zaak is dat het in sommige gevallen niet beperkt zal blijven tot woorden of een vreemd gevoel (wat misschien nog enigszins kan vergeven worden), maar dat er beslissingen genomen zullen worden gebaseerd op die vooroordelen, zoals bv. een al dan niet aanwerving of verhuring.
Ik denk dat je de kleinste kans op problemen zal kennen in, ofwel een gemeenschap die zeer divers is, ofwel een zeer homogene gemeenschap, waar jij de meeste, of alle, karakteristieken van vertoont.
Ik wens je in alle geval veel geluk en hoop dat de mensheid in zijn geheel erin slaagt om deze instinctieve reacties af te leren !
Enorm interessant!
Ik ben van Antwerpe en ik ben al da racisme echt kost beu.
Wij zen allemaal mensen, maakt ni uit waar da we geboren zijn.
Al da haat is nergens goe voor, kunde beter gewoon in de vuilbak smijte. Elkaar helpe bereikt ge veel meer mee, maar helaas zen dr mense da da ni begrijpe, ofwel door koppigheid, of door angst, of door simpelweg de foute mense tege te kome…
Geef iedereen dus een gelijke kans en oordeel ni van waar mense zijn of hoe ze er uit zien, da kunde ni kieze.
Ted Bwatu heeft zijn ervaringen als Antwerpenaar zo omschreven dat ik mezelf er meteen in herkende. Ik ben zelf ook geboren en getogen in Antwerpen, in mijn geval van Marokkaanse afkomst. Zelfs met de een uitgebreide talenkennis, een universitaire opleiding, een blanco strafblad blijf ik in minderwaarde of ben ik een uitzondering.
Of dan heb je de gevallen die met zulke uitspraken afkomen: “Oh maar jij bent een leuke moslim, je bent een uitzondering, ik heb het over alle anderen”. Iedereen wordt altijd over dezelfde kam geschoren, alsof elke huidskleur een bepaalde definitie kent. Mensen worden niet meer als individu gezien.
Ik heb racisme zelf meegemaakt, tot op een punt dat ik kwaad werd op mezelf waarom ik geen “normale” huidskleur had. Waarom kan ik niet gewoon wit zijn, waarom ben ik niet blond en heb ik geen “normale” naam. Waarom zie ik eruit alsof ik net van vakantie terug ben, met mijn bruin/zwarte haren en als naam Yasmina. Deze vragen heb ik me gesteld voor jaren, tot ik aan mijn hogere studies begon, toen ben ik mezelf gaan accepteren. Dit neemt echt niet weg de pijn die ik nog steeds voel wanneer iemand mij met vieze ogen bekijkt of iets kwetsend roept.
Het moment van vooruitgang zal komen wanneer de huidskleur even onbelangrijk zal zijn als de kleur van iemands ogen.
Ben het volkomen met u eens,ik ervaar dezelfde problematiek, ik heb evenwel mijn studies hiervoor gestopt ,het had geen zin.Maar zoveel jaren later voel ik nog steeds de frustratie, het knaagt aan me. ik word met de dag kwader op deze Vlaamse houding. Vlaanderen is een ziek land, dat besef ik nu te meer. Daarom wij moeten hierop reageren, door nog beter te studeren, eigen bedrijven op te richten, misschien de opties bekijken om te investeren in het land van herkomst, dat is alvast wat ik ga doen, ik keer Vlaanderen mijn rug toe, letterlijk en figuurlijk, wacht maaar!!!
lieve ted, welkom in brussel. ik hoop dat we het samen hier beter doen. samen bewijzen dat dat racisme, latent of manifest, nergens toe leidt. samen andere steden en andere plattelanden inspireren dat we samen leven, wonen, werken, dansen, …
Pijnlijke waarheid. Ik betrap me ook vaak genoeg op wij-zij denken. Ik probeer het niet te doen, maar het sluipt er zo gemakkelijk in.
De reden? Het gevoel zelf met wij-zijn denken geconfronteerd te worden en daartegen af te willen zetten. Dezelfde polarisatie waar jij het over hebt. Het is een vicieuze cirkel: het afzetten van wij tegen het afzetten van wij tegen het afzetten van wij tegen het afzetten van zij tegen het gevoel uitgesloten te worden door wij die zo reageren uit angst voor het andere van zij? Angst voor het verlies van eigenheid? Een angst die ook bestaat bij zij. Daarmee heb je de reden, de verklaring, maar het is geen excuus. Nooit een excuus.
Verantwoordelijkheid ligt natuurlijk in beide kampen, maar ik moet beschaamd toegeven: toch meer in het wij-kamp. Hoe hard velen wij-en ons er ook tegen verzetten.
Wat ik heb proberen te doen, is om mensen van een andere origine beter te leren kenne door met hen simpelweg te praten en me in hun situaties proberen in te leven. In het begin is dat moeilijk, maar als je volhoudt zie je dat “zij” net dezelfde bekommernissen hebben in het leven als “ons”. En als je eerst naar de gelijkenissen kijkt, dan valt al de overige bullshit weg.
Wij-zij op basis van kleur of van tradities is voor mij op die manier eigenlijk niet meer aanwezig, wel op vlak van hoe je in het leven staat en anderen behandeld (maar dan ook steeds proberen na te gaan hoe het komt dat iemand zo doet, en er de nodige empathie proberen voor op te brengen). Integendeel: ik heb gemerkt dat ik vaak met mijn allochtone vrienden meer op één lijn zit dan met een meerderheid van mensen uit mijn dorp. Mij heeft die levensstijl al veel bijgebracht. Ik kan het iedereen aanraden!
Volledig mee akkoord. Het wij-zij denken is misschien wel eigen aan de mens en niet zomaar weg te werken. Wat wel enorm zal helpen is dat wij en zij niet over elkaar praten maar dat wij en zij met elkaar praten. Zo kunnen wij begrijpen dat wij niet veel anders zouden zijn/handelen/voelen dan zij moesten wij in de voeten staan van zij en omgekeerd.
Dag Ted, jouw brief is top!
Alleen al alle reacties hierboven zeggen genoeg. Ongelofelijk. Ik kijk al uit naar de dag dat je brief in de Morgen komt.
Bedankt voor je woorden & misschien tot eens in BXL!
Antwerp moet zowat de minst racistische ploeg in België zijn. Ben Afrikaan en heb er al 6 jaar abonnement zonder ook maar één racistische reactie…
Actie en reactie. Maar vooral een tergend gebrek aan respect voor de medemens. Maar als ik ga opsommen wat er allemaal mis is met deze wereld dan ben ik morgen nog bezig.
Ik vind het jammer dat een rasechte Antwerpenaar zijn stad heeft verlaten. Al begrijp ik best dat trop te veel is. Velen onder ons zouden het waarschijnlijk niet eens zo lang hebben volgehouden.
Aan de keerzijde, ik durf bepaalde personen na 11h niet meer alleen in mijn buurt over straat laten lopen.
Een vriendin van me aangerand, ik een poging tot diefstal ondergaan, vrienden die worden uitgescholden. Ik zeg niet dat het dagelijkse kost is, maar het komt té vaak voor.
Ik begrijp waarom mensen schrik hebben en ik begrijp waarom eerlijke mensen gefrustreerd geraken omdat ze, ondanks al de moeite die ze doen, nog steeds als minderwaardig worden beschouwd door anderen.
Het is een mes dat langs twee kanten snijdt, en ik krijg de indruk dat het elke dag wordt geslepen.
Als we nu allemaal eens wat vriendelijker gaan doent egen elkaar, is dat geen goed plan?
U heeft gelijk , men mag niet generaliseren, racisme is er langs beide kanten. Na 30 jaar word ik in een kongolese familie nog steeds bestempeld als “la blanche”(de witte) als men langs de twee kanten wat meer begrip zou tonen zou dat niet slecht zijn.
Waarom focussen op het negatieve? Ik kan me voorstellen dat negeren niet makkelijk is en frustrerend. Want negativiteit overheerst gwn de media en dergelijke. Wat met de mensen die leven en laten leven? Natuurlijk vallen die mensen niet op omdat ze met hun eigen ding bezig zijn. Zo zou iedereen het moeten doen. Laat de rest stikken in hun negativiteit. Spijtig genoeg wordt iedereen over de zelfde kam geschoren. En dat zal waarschijnlijk nooit veranderen.
Ik kan duizenden woorden verspillen aan dit thema. Maar imo is dat tijdverlies want niemand interesseert zich dit waarschijnlijk. Rustig verder leven, en u vooral niet moeien met een ander zijn leven is de beste remedie. Als iemand racistisch is, is dat meestal uit ontwetendheid en negatieve invloeden. Die mensen gwn het plezier gunnen en weglopen is ook geen oplossing.
Blijf je stem hiertegen verheffen! Laat rascisme en discriminatie nooit zomaar passeren zonder iets te zeggen – dat is acceptatie. Heel goed dat je dit stuk schreef. Wat een achterlijke dingen heb je over je heen gekregen, ik weet dat het schering en inslag is maar de domheid blijft ongelooflijk als je er weer mee geconfronteerd wordt.
Ik wil graag een paar dingen weerleggen. ZONDER te doen alsof ik weet hoe je je voelt.
Het is eerder een soort van poging tot geruststelling…
Je zegt “…in de ogen van de doorsnee Antwerpenaar kan een man van donkere huidskleur niet werkelijk een Antwerpenaar zijn.” Dat doet mij pijn want niet alle Antwerpenaren en zeker niet ik denk zo. Ik zie geen kleur, ik zie mensen.
Je zegt ook “Mijn zus is ondertussen Communicatie Manager. Een functie waarvoor ze op haar 26 zeer weinig kans zou maken in Antwerpen.” Wel, ik ben 26 en heb Communicatie Management gestudeerd aan de hogeschool. Hoewel ik een erg goeie stage had en mijn begeleiders me een job wilden aanbieden, heb ik na m’n afstuderen 2 jaar in een copycenter gewerkt. Nu heb ik een baan die meer met communicatie te maken heeft maar omdat ik “maar” 26 ben en geen ervaring, word ik daar niet serieus genomen en krijg ik amper verantwoordelijkheden.
Ik zou niets liever hebben dan dit mondeling aan je te kunnen vertellen. Laten zien dat ik het allemaal goed bedoel en je argumenten niet weg lach. Want ik kan er echt inkomen dat je het niet makkelijk hebt.
En het feit dat ‘t stad niet meer van iedereen is, doet mij ook pijn. De avond van de verkiezingen heb ik zitten huilen voor de tv.
Indeed, and I agree: Antwerp, my once beloved City, I have left you and I will never return to you. I don’t even feel like using your language any more but turned to English. Yoe have really let me turn by your betrayel of my bbest friends. After you had left me in the cold, they were there for me and gave me warmth and friendship, coming in from the cold. I am now in Brussels, never to return to you again. All my friends are in Brussels. Now I don’t want you any more. Gilbert Van Mol from Mortsel
OK, dus nu gaat dit van een sociaal/maatschappelijk naar een politiek debat?
Moeten we niet gewoon elk individu helpen om ervaringen uit het verleden te relativeren en elke dag elke ervaring opnieuw, afzonderlijk bekijken?
Veralgemenen, vakjesdenken en mensen en ervaringen indelen in groepen is toch exact hoe we in deze hele situatie terecht zijn gekomen.
vergeet het verleden, kijk niet naar morgen,leef hier en nu, Bewust! Wees jezelf en vertrek vanuit je eigen positieve energie.
Als iemand daar met een negatieve instelling op reageert is dat ook zijn persoonlijke mindsetzijn eraring, niet representatief voor een stad of bevolkingsgroep en ook het product van ervaring opgedaan in het verleden, waar het echt om gaat is wat je dan als individu kan ondernemen, hoe je hier uit kan leren en groeien, om zo, je buurman, vriend, stadsgenoot, collega, etc.. te helpen om ook te groeien, en dezelfde positieve benadering uit te dragen en zo, elke dag, beetje bij beetje, een stap in de richting van een evenwichtige samenleving te zetten.
Het was maar een ideetje hoor!
Groeten, Tony Verheyden
Open de ogen van de blanke Vlaaming en doe zo voort.Dat we allen die verdomde oogkleppen af zetten!
@ Sammy
Juist ja, alleen de blanke Vlaming is racistisch…
Beste Ted, weet dat niet iedereen racist is. Uw verhaal is idd het resultaat van jaren extreem rechtse tolerantie in A. A is een eng provincie gat geworden. Als geboren en getogen kielenaar ben ik blij dat ik A de rug heb toegekeerd in 1983 & dat mijn kinderen niet zijn opgegroeid in de meest klein geestige stad van Vlaanderen.Een groot bakkes hebben mag maar soms moet je het leren toehouden zeker als je een “groot” komiek bent die voor 12.000 mensen zijn groot bakkes opentrekt. Aan iedereen die deze blog leest ” reageer gvd tegen dit latent aanwezig gezwets, wijs mensen op hun verantwoordelijkheid ook al is de opmerking zogezegd grappig bedoeld. Ik doe dit al heel mijn volwassen leven en het resultaat is dat men in mijn bijzijn 2x nadenkt alvorens recistische praat te verkopen.
Heel erg goed geschreven Ted, en de nagel op de kop. Brussel lijkt me een stap in de goede richting. De diversiteit, de multitude van culturen en nationaliteiten, de Vlamingen, Walen en Brusselaars samen, de aanwezigheid van de Europese instellingen en expats – deze melting pot zorgt er o.m. voor dat onze hoofdstad en diens inwoners een duidelijke levensethiek hanteren waarbij multi- of interculturaliteit gewoonweg vanzelfsprekend is, zonder dit voortdurend op de helling te zetten of in vraag te stellen. Wees welgekomen, Ted, Brussel zal je zeker bevallen.
Ik vindt dit ook heel erg, daarom reageer ik hier op… Ik ben niet van Antwerpen, maar ik denk niet dat dat iets uitmaakt. Ik vindt dit echt niet kunnen en beschouw me dan ook maar als een zij, maakt mij niet uit. Ik ben zelf Belg, maar of ik daar zo trots op ben dat weet ik dus niet… Als ik dit zo lees. Ik ben zelfs lang gepest geweest op school, omdat ik met een franse r sprak en geen rollende r had. 3j lang ben ik daarvoor gepest geweest, dat was in de stad Aalst, school V.T.I. 1&2. Zelfs mij behandelden ze alsof ik van een ander land kwam, terwijl ik gewoon hier in België geboren ben, net als mijn moeder en mijn grootmoeder, enz… nu, dit heeft op zich hier niets mee te maken maar wil ik maar aantonen dat ook gewoon “echte” Belgen dus niet van een andere afkomst gepest worden of bekeken worden als iemand die van een ander land zou komen. Ik vindt dit echt erg ver gaan, Ik kan heel goed begrijpen hoe deze jongeman zich moet voelen. Dit overkomt hem allemaal, terwijl hij zelf een beter diploma heeft dan mij, hij gebruikt zelf woorden die ik nog niet eerder gelezen heb. Ik hoop dat hij steun kan vinden in alle “goed” reacties en dat hij zich maar geen sec. iets aantrekt van al de negatieve… Meer heb ik hierover eigenlijk niet te zeggen…
Local problems, Ik ben als 28 jarige in stad gaan wonen, 30 jaar later hoort je nog altijd het ander accent. Dus ik blijf een aangespoelde is dat erg nee. Als immigrant zal je altijd een wij en zij hebben al doe je zo uw best (niet beginnen wenen) zorgt dat jouw nageslacht die hier geboren en getogen is een echte local wordt.De wereld is een dorp een multiculturele samenleving, allemaal verzinsels van hooggeschoolden polyglotte backpack toeristen. De wereld is verdomd groot in het noorden wordt je blank en blond wegens weinig zonlicht, aan de evenaar zwart wegens teveel.
Je gelijkenis loopt nog manker dan Lazarus (en die man was lam).
Jouw kinderen zullen geen accent hebben.
Of Ted nu in Antwerpen geboren was of niet, hij zal door velen bekeken worden als een buitenstaander. Niet omdat hij een ander accent heeft. Niet omdat hij er recent is komen wonen. Omdat hij een andere huidskleur heeft.
Ted’s kinderen zullen een andere huidskleur hebben.
De kinderen van Ted’s kinderen zullen een andere huidskleur hebben.
Jij vindt dat de wereld geen dorp kan zijn en dat de multiculturele samenleving niet bestaat. Op die manier maak je het jezelf gemakkelijk en hoef je natuurlijk geen moeite te doen om te werken aan het werelddorp of de multiculturele samenleving.
Als je Bijbelse figuren gebruikt die dan goed. Ted’s leven is geen pretje,maar een vergelijking met de hut van uncle tom vind ik wel erover Ted’s huidskleur ochettekes ,ik ben tuinierder na 3 dagen werken in de zon ben ik al zwarter. Zelfs mijn Afrikaanse buren en die zijn veel donkerde dan ted, lachen mij uit.Van sommige mensen heeft het jaren geduurd voordat ik wist dat hun ouders van de vreemde waren. Zo hoort het, al dat gezeik met verhaaltjes over discriminatie verman je, we hebben al problemen genoeg om over te discussiëren. Btw..mijn buren stemmen voor de nva
Eddy? Waar vergelijk ik met de hut van Uncle Tom?
En oja, Lazarus was dood. HEEL erg manke vergelijking dus.
Fijn dat jij geen belang hecht aan iemand’s huidskleur, maar je bent of blind en doof als je niet ziet dat die voor velen WEL een rol speelt. Of je liegt en hebt een verborgen agenda. In jouw geval wil ik nog op het eerste gokken.
Verman je? Systematische discriminatie? Verman je? Loop eens een eindje in zijn schoenen en kom dan terug. Ik vind het grof dat je zomaar durft te stellen dat hij het maar over zich heen moet laten komen en er maar tegen moet kunnen. Nee, hij moet niet veranderen. Nee, hij moet het niet aanvaarden. Die discriminatie moet verdwijnen. En misschien is dat idealistisch van mij, maar streven naar een ideaal, daar lijkt me niks mis mee. Nu zijn we er in ieder geval nog een eind vanaf. Beter kan en moet het absoluut.
Eddy, het is goed dat huidskleur voor jou geen probleem is en je er geen waardeoordeel aan kleeft. Houden zo! Aan de andere kant moet je het probleem dat Ted en anderen omwille van hun huidskleur niet bannaliseren. Precies of jij kan weten wat het is om keer op keer racistische opmerkingen naar je hoofd te krijgen en gediscrimineerd te worden omwille van je huidskleur gewoon omdat je enkele weken zwaar verbrand door de zon (nog steeds als blanke) door het leven gaat. Dat is hetzelfde als zeggen hoe het voelt om als wees op te groeien, gewoon omdat je het boek Oliver Twist wel eens hebt gelezen (en nee, die vergelijking heb ik niet van mezelf) of omdat je enkele weken als kind zonder je ouders op kamp bent geweest. Zo’n vergelijkingen gaan niet op. Wie ben jij dan om te zeggen dat Ted niet moet overdrijven en het zich allemaal niet zo moet aantrekken? Je weet helemaal niet hoe het voelt als blanke man. Ik ook niet, en daarom ga ik juist niet zeggen dat hij overdrijft. Integendeel, ik vermoed dat het zo’n situaties wel hard moeten zijn en dat ze wel iets doen met een mens en zijn kijk op de maatschappij.
Je kan het allemaal heel goed verwoorden en ik keur dit absoluut niet goed maar toch vindt ik het erg dat je Antwerpen hebt verlaten en dan wat met de vinger begint te wijzen en begint te veralgemenen.
Denk je da “wij” zoiets niet meemaken misschien ?
vb.: als je in het park aan het wandelen bent en er worden stenen naar je hoofd gegooid zomaar zonder reden ?
of als je iets aan het drinken bent in een club en je moet je glas afgeven of je krijgt een vuistslag in het gezicht ?
…
Ben ik daardoor verhuisd uit Antwerpen ? Neen.
Omdat ik mij niet enkel op het negatieve concentreer maar vooral op het positieve… Mijn beste vrienden, die ik al sinds de kleurerklas ken, zijn “zij’s” (om het in uw woorden te zeggen) en ik kan geen betere vrienden hebben maarja in elke samenleving zijn er nu éénmaal rotte appels!
Tot slot zou ik nog willen zeggen dat je misschien ook eens een brief moet schrijven met alle goede dingen die je hebt meegemaakt in Antwerpen ?
keep it real bro
De “zij” die stenen gooien, mensen lastig vallen, gevechten zoeken zijn natuurlijk een probleem. Maar het gedrag van een groep binnen een minderheidsgroep staat niet in verhouding tot een structureel racisme vanwege een groep binnen de meerderheidsgroep. En ondermeer de interim-schandalen gaven heel goed aan hoe structureel dat racisme helaas nog steeds is.
Merk overigens op hoe Ted zelf ook de polarisering langs beide zijden als probleem aanhaalt. Hij ziet de radicalisering en de agressie vanwege sommigen van “zij” als een (niet goed te praten) antwoord op het racisme. Sommigen van “wij” zien hun racisme als een antwoord op de agressie en radicalisering van sommige “zij”. Het slachtoffer zijn in beide gevallen de velen “wij” en “zij” die wel hun gezond verstand gebruiken.
Ted praat in geen geval het racisme langs de “zij” kant goed.
ik stel de vraag “vanwaar is je familie afkomstig” als Vlaminge soms ook, gewoon omdat ik me interesseer in verschillende culturen. Dan vind ik het jammer dat de persoon in kwestie zich daardoor vernederd voelt. Vragen waar jij/je ouders of zelfs je grootouders vandaan komen, moet toch kunnen.
Ik word niet graag als racist beschouwd, ik heb b.v. niet zonder reden 6 talen aangeleerd: cultuur, etnologie, sociologie interesseert mij en zou in mijn ogen geen taboe mogen zijn.
Aan de andere kant snap ik wel dat het op professioneel gebied aardig kan tegensteken en dat men zich minder waard zou kunnen voelen.
Kan uiteraard interessant zijn, maar aan de andere kant bevestig je mensen mogelijk in hun gevoel van exotisch object, wat m.i. onbeleefd is en door de bevraagde ook zo kan ervaren worden. En als je moet kiezen tussen je nieuwsgierigheid bevredigen en het respecteren van de beleefde omgangsvormen hoort dat laatste altijd te primeren. Dus niet vragen. Misschien heb je alsnog geluk en begint de persoon er zelf over.
Bedankt voor het delen van je ervaringen Ted. Hopelijk wordt het door veel Antwerpenaren gelezen. Contact maken met elkaar is het enige medicijn tegen angst, onzekerheid en vooroordelen. Dat de hele mensheid op een dag mag realiseren dat we 1 grote familie zijn. Succes met alles wat je in de toekomst onderneemt!
Beste Ted, ik hoop oprecht dat Brussel je beter bevalt. Ook hier wordt er veel naast elkaar geleefd, eerder dan tussen en met elkaar. Het zal allemaal nog veel tijd vergen. De geesten evolueren heel traag…
Oprecht,
Een Brusselaar die erin gelooft.
Dag Ted, al heb je een vlaamse naam…, ben je geadopteerd door vlamingen en jou moedertaal is nederlands : …je ziet er nog steeds anders uit en dat is het enige probleem. Ik zit zelf nog op de middelbare school en heb me altijd de vraag gesteld waarom een nieuwe leerling zich bewust of onbewust aansluit bij een bepaalde groep….. mensen zoeken toch altijd naar wat ze in commen hebben? Ik ben de enige “black guy”op school en weet zelfs niet waar mijn roots liggen. Ik denk dat ik van geluk mag spreken om ouders te hebben die vlaming zijn en voor me opkomen wanneer ik vb op school racistische opmerkingen krijg te horen van zowel leerlingen als leerkrachten. Neen, ik zit niet in een identiteitscrisis … maar het “zwart “zijn begint zeker aan te voelen als een soort obstakel. Eerlijk is eerlijk … . Verhalen als die van jou helpen me om mijn ervaringen een plaats te geven, mezelf te begrijpen en waarom ik net als jou zodra ik 18 jaar ben hier weg wil….
Steve ik zit in hetzelfde vaarwater, ik zit er al 15 jaar mee in maar besefte het niet….nu ik verschillende mensen hoor…valt mijne frang…en ik ben eigenlijk, intuïtief, al jaren bezig een eventuele vlucht uit Vlaanderen voor te bereiden….al luk dat niet zo goed…en daar de frustratie nog groter wordt…
Welcome to Brussels, Ted. Je zal zien: van heel veel zaken heb je hier nooit last. Eén goede raad: als iemand je hier toch vraagt van waar je bent: zeg nu niet Aantwaarpen hé 🙂
Wat een mooi (maar erg) artikel van Ted Bwatu in De Morgen van vandaag. Om niet in de dynamiek van polarisatie verstrikt te raken is nieuwe horizonten opzoeken allicht de beste reactie, move on. Hopelijk is het leven breder, dieper en voller in Brussel. Alle succes gewenst, mvg, Katia
Bedankt, Ted. Goed dat je stuk vandaag in De Morgen stond. Enkele jaren aan de zijde van een geliefde met Senegalese wortels opende mij de ogen. Ik stuitte op onversneden racistische haat, gigantische vooroordelen en nog veel meer subtiel, vaak onbewust ongelijkheidsdenken. Een voorbeeld van dat laatste: als twee partners een verschillende huidskleur hebben, is de eerste vraag vaak een verbluft: ‘Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?’ Ook van cultuurminnende mensen met hersenen. In mijn voorgaande relaties, met blanke mannen, kreeg ik die vraag nooit, of toch zeker niet als eerste reactie. En hoe hebben wij elkaar nu leren kennen? Op de Gentse Feesten, zoals de meeste Gentenaars. Gelukkig ook waar: andere mensen bleken positiever en opener dan ik vermoedde. Ik hoop dat je het in Brussel beter zult hebben. Het ga je goed!
Ik denk dat de meeste, goedmenende, mensen die vraag over waar je elkaar ontmoet hebt, stellen omdat het meestal een leuk verhaal oplevert als je ernaar vraagt. Mensen houden nu eenmaal van leuke verhalen. Ik probeer het althans positief te bekijken. Maar het moet gezegd: mijn vrouw is ook niet van Belgische afkomst en zij is die specifieke vraag ondertussen ook al serieus beu.
Ted, dit is ontzettend goed geschreven.
Weet dat deze Antwerpenaar het spijtig vindt dat je bent uitgeweken.
Troost u, Ted. Toen ik als Limburger in Antwerpen kwam wonen (twintig jaar geleden) kreeg ik een van de eerste dagen ook de opmerking: “ik praat niet met u, gij zijt niet van Antwerpen.” En die meende dat. Dat soort gevaarlijk hokjesdenken is er ondertussen niet op verbeterd. Jammer dat die luide, arrogante minderheid mensen die in uw situatie zitten, wegjagen. Want Antwerpen is juist zo een boeiende stad omwille van de diversiteit. Veel succes in Brussel.
Hoi Ted, bedankt voor deze bijdrage. Als ‘Antwerpenaar op papier’ want afkomstig uit ‘de Limburg’ voel ik met je mee.Eigenlijk doet je boodschap me best pijn! (Dank aan mijn zoon Tom om ze door te sturen met de boodschap ‘Sterk en stof tot nadenken’).
Zelf wil ik niet klagen want ik voel me nog altijd goed gedragen in de buurt in Merksem waar ik woon. Ik word er wel eens aan herinnerd dat ik uit ‘de Limburg’ kom, maar eerder als plagerij. Dat vind ik best leuk en … maakt mij in hart en nieren niet minder Limburger;-) !
Maar het fiere ‘linkse’ Antwerpen van vroeger wordt met de dag rechtser, onverdraagzamer, racistischer en zuurder. Ik versta je verhuis naar Brussel. Niet dat het daar allemaal OK is, maar daar is er denk ik meer ervaring met multiculturaliteit. En dat is wat veel Antwerpenaars nog altijd niet doorhebben: de hele wereld -vooral in de grotere steden -wordt een grote ‘melting pot’. WIe zich daartegen wil verzetten voert een hopeloze strijd.
Ik snap die strijd trouwens eigenlijk niet.
We kunnen van bij de geboorte niet leven zonder mensen rond ons die ons dragen en liefhebben. Ongeacht leeftijd, geslacht, kleur, gezindte, geaardheid…
Zelf train ik ‘kanszoekende jobngeren en volwassenen, dus ik ben dagelijks in contact met ‘niet-Belgen’. En ik zie bij hen, net als bij de Vlamingen/Belgen, dezelfde categorieën mensen.
Zij die enkel denken vanuit zichzelf, hun eigen groep, en vooral hun (verworven) rechten. En zij die zich open opstellen, elk de dag weer bijleren en rijpere mensen worden, zich bewust zijn van de (verworven) plichten die bij die (verworven!) rechten horen. Flexibele mensen die openstaan voor verandering, opkomen tegen onrecht, marginalisering, uitsluiting, discriminatie, indoctrinatie enz. Misschien is het jammer dat je wegging uit Antwerpen… maar voor mij perfect begrijpelijk en ‘chapeau’ dat je de beslissing genomen hebt. Want bij de pakken blijven zitten kniezen helpt niets. Niet in Antwerpen, niut in Brussel, niet in ‘de Limburg’ of waar dan ook.
Leef gewoon volgens je geweten, probeer het voortdurend verder te toetsen en ontwikkelen. Sta sterk in je overtuiging dat het anders kan en moet in deze problematiek. En dan ga ik – en met mij vele anderen – ervan uit dat we minstens een deel van deze wereld rondom ons toch kunnen behoeden voor onmenselijkheid in welke gedaante dan ook! Nogmaals dank voor je tekst!
michel
Mooie brief. Ikzelf woon in België sinds 2004—in Antwerpen sinds 2009—en heb als Indonesiër ook veel racisme meegemaakt. Voor mij wordt het ook dringend tijd om te vertrekken—niet alleen van Antwerpen, maar ook van België.
Sommige mensen zeggen dat het niet eerlijk is om alleen maar blanke Vlamingen in the spotlight te zetten, maar het feit blijft: Wij allochtonen krijgen het maar voortdurend van de blanke Vlamingen. Let op: ik zeg niet dat alle blanke Vlamingen racistisch zijn—de meesten zijn namelijk vriendelijk en tolerant. Maar zoals het geldt voor alle etnische groepen, de daden van een klein deeltje besmeurt het geheel.
Toen ik studeerde in Diepenbeek hoorde ik vaak het woord ‘Chinees’ onder onzachte gefluister, telkens als ik een groep Vlamingen passeerde. Toen ik in Kinepolis Hasselt met mijn neef een film gingen zien, hoorde ik een groep—jawel, blanke—jongeren de opmerking maken, ‘Wat doen de Chinezen hier?’ Volgens mij moeten ze terug hun geschiedenisboeken erbij pakken, en ze zullen zien dat niet alle Aziaten Chinezen zijn. En waarom de pejoratieve toon?
Mijn zoon is bijna drie jaar geleden hier in Antwerpen geboren, en ondanks zijn jonge leeftijd werd ook hij met racisme geconfronteerd. Toen mijn vrouw en ik met onze kinderwagen op de Groenplaats stapten, wezen een groep mannen—zittend op het terras van een ‘Irish Bar’—naar ons, zeiden ‘Chinees’, en lachten. Is het misschien belachelijk grappig om anders te zijn, om niet blank te zijn?
Tijdens mijn BaMa-TEW jaren bespotten mijn vrienden de zwarten: op een fuif zouden ze ‘negers’ zeggen telkens als ze zwarte medestudenten zagen, en dan lachten. Wat is er dan zo grappig, vraag ik me af? Ik reed eens mee met een aantal blanke Vlamingen, en ze zeiden dat ik hun ‘meeneem Chinees’ was. Wat grappig zeg.
Belgians, I’d say you have a long way to go.
Ik vind het erg wat je hebt meegemaakt en nog steeds meemaakt. Ik ga ook akkoord met je laatste zin: velen van ons (en ik reken een heleboel mensen daar niet bij) hebben op dat vlak nog een lange weg af te leggen.
Sta me toe om uw bliksveld niet enkel op de Belgen te richten. Elk land of volk kampt, zoals hierboven al gezegd is, met racisme, het neerkijken op anderen of hen bespotten. Heel raar, maar dat zit blijkbaar in ons, en niet alleen maar in de bange blanke man. Denk aan China met de Han-Chinezen, of in Myanmar, waar nu ook etnisch geweld hoog aan het opladen is; of in Amerika waar velen het ook nog moeilijk hebben met hun zwarte president; of zelfs Nederland, waar Wilders lekker populair werd;…
Maar het hoeft ook niet steeds meerderheid tegen minderheid te zijn. Iemand zei hier ook al jaren samen te zijn met een zwart meisje, en hij wordt nog steeds door zijn schoonfamilie “de witte” genoemd. Het deed me denken aan mijn vorige vriendin, een Turkse. Het zou heel moeilijk zijn geweest met haar te gaan samenwonen, omdat haar vader het niet zou accepteren, omdat ik geen Turkse afkomst had. Ik kan je verzekeren: zoiets voelt ook niet goed. Bij vele meisjes die sterk aan hun godsdienst of cultuur van herkomst hangen, zou ik hetzelfde meemaken. Ook dat is niet fijn. Helemaal niet. Ook zag ik aan unief en hogeschool telkens jongeren van andere origine die samenklikten. Ik sprak hen dan verschillende keren aan, maar soms bleef het maar éénrichtingsverkeer. Jammer.
Dus: ik denk dat “we” allemaal nog wel iets kunnen leren. Anderen kan ik niet veranderen, maar zelf kan je wel het voorbeeld geven van hoe het anders kan en aantonen wat de meerwaarde daarvan is. Ik probeer dat in elk geval echt te doen.
Bedankt voor het lezen en voor je reactie. Het gebrek aan integratie dat je hebt aangekaart is inderdaad jammer. Ik ben het met je eens, racisme en discriminatie zijn alomtegenwoordig, niet alleen in België. Ook in mijn land van afkomst, Indonesië, is er dagelijks geweld op basis van ras en geloof. De “Chinezen”—dwz Indonesiërs die er Chinees uit zien omdat hun (onze) voorvaders van China naar Indonesië gemigreerd zijn—lijken een exclusieve club te hebben. Ze trouwen meestal niet met andere rassen, ze vertrouwen andere rassen niet, enz.
Langs de andere kant, sommige groepen van de “inlanders”, meestal extremisten, hebben Chinezen gewoon niet graag omdat deze laatste vaak welgesteld zijn, en omdat ze geen moslims zijn.
Ras en godsdienst blijven toch nog altijd gevoelige zaken. Vóór Myanmar had ik nooit gedacht dat Buddhisten—mijn eigen overtuiging, trouwens, en overigens een vreedzaam geloof—tot zoiets in staat waren. Hetgeen Myanmar nogmaals bevestigt is dat eender welke mens, of groep van mensen, ongeacht godsdienst of overtuiging, anderen kwaad kan doen.
Ik denk ook dat we allemaal nog moeten leren. Iedereen kampt met vooroordelen, denk ik, die we meegenomen hebben van opvoeding, van de media, en van onze naasten—bewust of onbewust. Ik begin ook met mezelf, zoals dat liedje van Michael Jackson, “I’m starting with the man in the mirror.”
Pingback: Mijn park is wel mijn tuin | Bleri Lleshi's Blog
Pingback: Zo wit als een vaatdoek | Kali's kijk op de dingen
Pingback: Vertrekken als rode draad | Bleri Lleshi's Blog
Ook ik vroeg onlangs aan een man/nieuwe kennis ‘met donkerdere huidskleur’ waar ie van kwam, wetend dat ie geen Nederlands sprak.
Net voor de reden die Peter Bollen aanhaald. Interesse.
Alle begrip dat je dat beu wordt. Toen ik in Berlijn voor een Amerikaans bedrijf werktte hoorde je ook regelmatig iemand een Ier feliciteren met z’n Engels…….
En geloof me. De dag dat ik België verlaat wil ik er ook niet meer aan herinnerd worden 😉 ASAP !!!! 🙂
https://www.facebook.com/notes/kande-kazadi/ik-hou-van-a-en-ik-blijf-van-a/10200563025574174
Een antwoord op deze post waar ik mij volledig in kan vinden, zeker omdat ook ik uit een, jawel hier komt het woord weer, multiculturele familie kom.
Goed geschreven blog, ben er stil van. Ik ben nu in Zuid-Afrika, en daar is het wij-zij denken nog een stuk erger. Ook al betrap ik mezelf er ook soms op. Ook bij mij. Als ik hier zeg tegen een Nederlander dat ik uit België kom, zeggen ze “nee joh, je bent toch gewoon uit Nederland”. Het feit dat ik al sinds m’n 6de op Antwerpse bodem woon weegt niet op tegen m’n eeuwige Hollandse tongval. Dus moet ik maar zeggen dat ik uit Nederland kom, een land dat ik leuk vind, waar m’n opa en oma wonen. Maar niet het land waar ik thuis ben. Het land waar je thuis bent blijkt minder belangrijk dan het land van afkomst.
Pingback: Waarom ik mij (nog) niet wil integreren | Bleri Lleshi's Blog
Brussel zal je met open armen ontvangen Ted! Ik woon er ook en geloof me, het is hier veel beter dan in Antwerpen!
Pingback: Jonge mensen met goesting | Bleri Lleshi's Blog
Pingback: Aetas Nova | Bleri Lleshi's Blog
Ik vind dat de ‘Antwerpenaar’ hier wel een beetje veralgemeend wordt, niet elke ‘Antwerpenaar’ is evil en/of racistisch…
zeer goed verwoord.
Awel Paraka, hoewel ik er begrip kan voor opbrengen versta ik het niet zo goed. Ik had in Nijlen een postbode(zaliger) waarvan ik dacht dat hij 100% Nijlenaar was tot ik in de kroeg een vraag stelde over hem. Het eerste wat ik te horen kreeg was: Juul is ni af NIjle jom maar af Peujel (Poederlee ongeveer 10 km verder). Even vertalen, Juul is geen geboren en getogen Nijlenaar.. Hij woonde wel al 40 jaar in Nijlen en was getrouwd met een dame uit Nijlen. Ikzelf ben al meer dan 30 jaar woonachtig in de Kempen en ben afkomstig uit Antwerpen, maak u geen illusies “ik zal nooit kempenaar kunnen worden”. Een van mijn beste vrienden is afkomstig uit Niger meer bepaald uit de hoofdstad Niamey voor hem zijn alle inwoners buiten de stad “boeren”. als hij begint te praten over de buurlanden krijg ik soms plaatsvervangende schaamte. Is dit niet menselijk je eigen leefgemeenschap verherelijken en afschermen?Zolang het niet hinderlijk wordt discriminatie bij sollicitaties,op de werkvloer, in het uitgaansleven denk ik dat je er een stuk zal mee moeten leren leven en geloof nu niet dat nen echte ket u ooit zal aanvaarden als ket en kijk eerst in de spiegel naar de balk in je oog alvorens je gaat zoeken naar de splinter in andermans oog.
Het is niet dat iets de gewone gang van zake is, dat je je erbij neer moet leggen. Een mens mag streven naar verbetering en hoeft niet zomaar te slikken wat eigenlijk niet correct is. Wat jij aanhaalt is trouwens ook niet helemaal hetzelfde. Zwarten zijn een minderheidsgroep die al tientallen jaren en langer te lijden hebben onder discriminatie en racisme omwille van hun huidskleur. Dat is nog wel van een ander niveau dan bijvoorbeeld “nooit Kempenaar te kunnen worden”, denk ik zo.
Wat je zegt van de pot en de ketel: volledig mee eens. En er mag ook ruimte zijn voor nuance. Dat stoorde mij bijvoorbeeld bij dat zwarte pieten debat: men vergat daarbij het niet onbelangrijke kenmerk van cultuur dat cultuur verandert doorheen de jaren. De waarde van gebruiken kan veranderen. Ik heb dr indruk dat sommigen daar maar niet konden in komen en een visie erover hanteerden die totaal niet meer strookt van hoe het nu gezien en doorgegeven wordt door de overgrote meerderheid. Nog een ander voorbeeld: ik gebruik het woord neger ook niet meer omdat het doet denken aan de tijd van slavernij en gevoelig ligt. Het wil echter niet zeggen dat zij die dat woord nog wel gebruiken met eenzelfde connotatie als vroeger. Maar dat is een heel andere discussie.
Ik denk dat er te verkrampt over dit onderwerp gediscuteerd wordt. Ik heb een zwart petekind en een wit nichtje, beide meisjes van 11jaar en goede vriendinnen. Als ze beide bij ons zijn zien wij geen wit of zwart meisje maar zie wij 2 schatten van kinderen waar wij veel lol aan beleven.
Dat is goed voor hen en zo zou het altijd moeten zijn. Hoe zou je het vinden als je zwart petekind met eenzelfde getuigenis over racisme afkomt als hierboven? Zou je het ook een verkrampte reactie vinden en zeggen dat ze het allemaal wat meer moet leren relativeren wat ze tegen haar zeggen of hoe ze zich tegen haar gedragen?
Pingback: Ted Bwatu // Nous – Eux = A | Bleri Lleshi's Blog
een zeer sterke getuigenis, mede omdat het een problematiek aankaart die veel te veel onderschat wordt. Al te veel wil men met een positief verhaal aan deze problematiek werken, maar daardoor worden de wantoestanden geheel tenonrechte geminimaliseerd. Ik vind daarom deze tekst bijzonder goed en nodig.