Mijnheer Jambon,
U bent zonder twijfel de slechtste minister van Binnenlandse Zaken die dit land ooit heeft gekend. U hebt gefaald in uw taak, namelijk e de veiligheid waarborgen van alle burgers. Uw rol als minister van Binnenlandse Zaken is om de veiligheid van alle bewoners van België te garanderen, ongeacht hun afkomst of religie.
U hebt echter niet enkel gefaald om deze veiligheid waarborgen. Terwijl u uw verantwoordelijkheden had moeten nemen, hebt u zelfs aangezet tot haat door in De Standaard (16/4) te beweren dat ‘Een significant deel van de moslimgemeenschap danste naar aanleiding van de aanslagen’.
Wie heeft er gedanst, mijnheer Jambon?
De familie en de nabestaanden van Loubna die gedurende lange dagen niet eens met zekerheid wisten of hun geliefde al dan niet gestorven was tijdens de aanslag in het metrostation Maalbeek? Zij zijn moslims.
De leden van het luchthavenpersoneel en de chauffeurs van de MIVB? Velen onder hen zijn moslims.
De Brusselse moslims die zich naar ziekenhuizen hebben gerept om bloed te geven?
Hebt u hen zien dansen na de aanslagen? Nee, ik denk het niet. Moslims waren zoals de rest van de samenleving getraumatiseerd door de aanslagen. Nochtans heeft uw aanzet tot haat een directe impact op hen.
U probeert de aandacht af te leiden van uw eigen fouten, uw onvermogen om de veiligheid van ons land te garanderen en uw wankele optreden na de aanslagen.
Na de explosies in Zaventem had u moeten bevelen om de metrostations te sluiten. Het was 07u58. De metro had moeten sluiten om 08u10. De aanval in Maalbeek vond plaats om 9u11. Dit is dus uw verantwoordelijkheid en die van uw diensten.
Als mevrouw Galant ontslag neemt voor haar fouten, moet u hetzelfde doen. Zij was verantwoordelijk voor de beveiliging van de luchthaven, maar u bent verantwoordelijk voor de veiligheid van het land. De zelfmoordterroristen stonden bekend bij uw diensten. Op alle niveaus was er falen van communicatie en informatie. U hebt de leiding over onze veiligheid en u hebt gefaald. Uw incompetentie heeft levens gekost. Uw onverantwoordelijkheid riskeert ons nog meer te kosten want op geen enkel moment hebben we u horen toegeven wat de tekortkomingen zijn en heeft u oplossingen voorgesteld.
Denk niet dat u iemand voor de gek hebt gehouden met uw voorstel tot aftreden aan premier Charles Michel. Dit was niets meer dan een parodie. U heeft niets veranderd in uw manier van zijn en doen. U bent nog altijd tevreden met uzelf en uw incompetentie.
Na de aanslagen in Frankrijk heeft de overheid een mars georganiseerd. 44 staatsleiders namen deel aan deze mars in januari 2015. Wie was er aanwezig voor ons land? Wat heeft uw regering georganiseerd na de aanslagen in Brussel? Niets. De enigen die mochten komen manifesteren in Brussel waren een kleine horde nazi’s die de Hitlergroet brachten in het hart van Brussel. Wat een minachting en belediging voor de slachtoffers. De N-VA, uw partij, is ook de enige partij die weigerde afstand te nemen van deze hooligans.
Zoals u herhaaldelijk hebt geweigerd om afstand te nemen van nazi-collaborateurs.
Niemand danste na de aanslagen, mijnheer Jambon. Het maken van racistisch veralgemeningen zal uw incompetentie niet langer verbergen. België verdient beter dan u. Onze veiligheid vereist een politicus die competent en verantwoordelijk is.
Niemand danste na de aanslagen, maar na uw ontslag, zullen we dansen. Ik zal alleszins dansen.
Selma Benkhelifa is advocate bij Progress Lawyers Network.
Bleri Lleshi's Blog 
Tja, vrijheid van meningsuiting betekent helaas ook dat we dergelijke onzin moeten lezen en tolereren. De aanslagen zijn dus de schuld van Jan Jambon. Ik dacht dat advocaten meer verstand hadden, maar blijkbaar zijn er uitzonderingen. Blijven ontkennen dat een groep geradicaliseerde of ontspoorde jongeren wel degelijk de aanslagen stilzwijgend of openlijk toejuicht zal het probleem niet oplossen, mevrouw Benkhelifa. En de aanslagen zijn niet de schuld van Jan Jambon of wie dan ook, behalve van de daders zelf en hun omgeving. Al wie blijft ontkennen dat er een probleem is, zoals u zelf, is medeplichtig.
ik sluit me aan bij de woorden en zinnen bij deze brief opgesteld door advocate SELMA BENKHELIFA die aangesloten is bij Progress Lawyers network en hopelijk volgen haar nog zeer vele anderen, van mij krijgt deze advocate een staande ovatie meer ga ik me niet over uitwijzen, zeer knap gedaan Selma.
U, beste advocate verdient een staande ovatie!!!! Bij deze! Ik sta 100 percent achter uw woorden!!!
De veiligheid van de burgers is onze gemeenschappelijke verantwoordelijkheid. De eerste taak van elke minister, maar ook van elke burger, moet zijn om aan die gemeenschap vorm te geven. Niemand ontkent dat er problemen en fouten zijn. Er ontbreekt een wil om de handen in elkaar te slaan en samen naar oplossingen te zoeken. Vele burgers doen dat, van buschauffeurs tot hulpverleners, van onderwijzers tot administratie. Waarom kunnen een significant aantal politici hun eigen trots niet opzij zetten om aan de bevolking te zeggen: ja, wij samen moeten oplossingen vinden voor problemen waar we zelf ook mee te maken hebben. En dat moet verder gaan dan het koppelen van problemen aan het karakter van een bevolkingsgroep. Agressie en corruptie zijn niet beter of slechter naargelang de bevolking tot wie iemand behoort. De burgerslachtoffers in Libië en Syrië zijn even dood en gewond dan de slachtoffers van de aanslagen in Brussel en Parijs. Wie kan Oost-Europeanen, Pakistanen of Congolezen verwijten dat ze naar Europa willen komen, als wij wel hun producten willen, maar er onvoldoende voor willen betalen? Als we naar de volledige werkelijkheid kunnen kijken, dan begrijpen we op z’n minst een beetje meer van de motieven van vele verkeerde beslissingen, die de meeste mensen ondanks al hun problemen niét nemen (iets wat we vaak vergeten) en weten we ook waar vredevolle oplossingen te vinden zullen zijn.
Iedereen heeft op de vrt-radio kunnen horen dat heel wat tieners dansten en juichten nadat ze hoorden over de aanslagen. Dat deze tieners op deze manier volop de verkeerde weg opslaan is zo klaar als pompwater. Even klaar is dat er iets moet aan gedaan worden voor het te laat is. En dat er iets aan gedaan kan worden is al even duidelijk. Waarom deze heisa?
Piet, zeg dan ook wat eraan gedaan kan worden. Een probleem benoemen is volstrekt onvoldoende. Gaan we jongeren preventief in gevangenissen steken bij de eerste tekenen van radicalisatie? En gaan we op die manier eventuele terreurdaden voorkomen? Wat maken we onszelf eigenlijk wijs op die manier? Die terreurdaden hebben een geopolitieke motivatie, waarvoor kwetsbare, gedesoriënteerde jongeren vatbaarder zijn. Als we die kwetsbare jongeren repressief uit onze samenleving gaan verwijderen, dan zijn de geopolitieke motieven van de terreurorganisaties niet weg. Dan sturen ze andere kamikaze-slachtoffers. En onze gebroken samenleving verbrokkelt verder onder onze ogen. Daarom die heisa. We moeten én onze oren openen voor jongeren die willen spreken én we moeten eisen dat de geopolitieke strategieën niet opgesloten blijven in de hoofdkantoren van de NAVO en IS.
Hallo Jo, bedankt voor je repliek. De heisa die ik bedoel is de heisa over Jan Jambon in persoon. Juist de persoon die er iets wil aan doen. En gevangenissen zijn geen oplossing. Zeker niet voor tieners. En één enkele oplossing is er ook niet. De enige goede en juiste oplossing begint bij het uitzoeken waar het fenomeen vandaan komt. En van daaruit vertrekken. Dan met specialisten, psychologen, sociologen, scholen, straathoekwerkers enz. een plan uitwerken (met heel veel oplossingen tegelijkertijd die verschillen per geval). Voortdurend bijsturen is ook noodzakelijk. Dat is de enige oplossing die in het verleden altijd gewerkt heeft. Op voorwaarde dat ze op die manier en goed en juist aangepakt wordt. Ik ben een goede zestiger en heb dit op deze manier telkens goed zien aflopen. En ik heb ook gezien dat men er niet komt met oneliners, of met één oplossing of met oplossingen met een smal spectrum. Integendeel zelfs. Het enige nadeel is dat deze oplossing tijd kost. Maar met gebruik van een timeline (die men dus continu aanpast en verbetert) kan men al onmiddellijk beginnen. Missingen zullen er altijd gemaakt worden (ook door de grootste specialist) en die moet men dus corrigeren.
Mijnheer Jambon en andere politici maken de grote fout om de geopolitieke motivatie te verzwijgen met de boutade dat we ‘een conflict uit het Midden-Oosten niet moeten importeren’. Dus onze troepen naar daar, daar de problemen ‘oplossen’. En dan denken dat we ‘hier’ niet betrokken zijn en dat we de problemen daar kunnen houden. Dat is één grote missing.
De tweede missing, dat is denken dat goedbetaalde psychologen rechtstreeks kunnen oplossingen injecteren in de harten van radicaliserende jongeren. Als we tolerant zijn voor de harde meningen van N-VA, dan kunnen we niet anders dan ook tolerant zijn voor harde meningen ten opzichte van het binnenlandse én buitenlandse beleid. We mogen dit niet wegmoffelen. Ofwel praten we allemaal een beetje zachter en gemoedelijker, ofwel voeren we het gesprek met harde woorden, maar dan wel open en zonder taboes, ook niet voor de fouten van ministers en kabinetten.
Het zijn goede bedenkingen, Jo. Ik (niemand) kan nu al zeggen of ze allemaal juist zijn. Ik ben het alleszins voor een heel groot deel met je eens. Vooral voor openheid en tolerantie ben ik en een grote voorstander. Vroeger kende men (vooral politici) openheid niet en dacht men dat de mensen het toch niet zouden begrijpen of dat men zijn gezicht zou verliezen als men zou zeggen hoe het is. Nu leert men meer en meer dat openheid meer opbrengt dan de waarheid weg te moffelen.
Ik ben iemand die extreem tolerant ben en moet zelfs vaak mijn grenzen bijtrekken. Al is het maar omwille van de levens en de ellende van slachtoffers en hun naasten. Voor mijzelf zit ik daar weinig mee in. Maar de regering heeft een tegenovergestelde taak. Zij mogen niet zorgen voor hunzelf, maar moeten wel zorgen voor de mensen. En deze regering is de eerste regering die ik ken die ijvert voor onze éne gemeenschap. Zowel CD&V als N-VA zijn gemeenschapspartijen en ijveren daarvoor. Al de andere partijen zijn individu-partijen en ijveren daarvoor.
Op De zevende Dag van zoeven hebben Wouter Beke en Liesbeth Homans nog samen expliciet onderstreept dat zij voor een wij-gevoel zijn en tegen een “wij” en een “zij”. Alle mensen die op dat kleine lapje land dat Vlaanderen heet zijn allemaal samen één gemeenschap en horen tot die éne gemeenschap. En dat is het doel dat we dienen na te streven dat leidt tot de oplossing. Buiten CD&V en N-VA begrijpt geen enkele partij dat. Hoe we dat doel kunnen bereiken beschreef ik in een repliek hierboven. En inderdaad moet dat open en zonder taboes, ook niet voor de fouten van ministers en kabinetten. Alleen zijn er zaken die voor de veiligheid niet in direct in de openbaarheid kunnen gebracht worden en hoeft een minister niet direct ontslag te nemen omdat hij een fout gemaakt heeft. Mocht dat laatste zo zijn, dan kan er niemand minister worden en dan zijn we nog meer naar af. Laten we gelukkig zijn dat we een regering hebben met 2 expliciete gemeenschapspartijen.
Beste Piet,
Bedankt voor je antwoord.
Maar het gaat niet op om te ijveren voor een ‘wij’-gevoel in Vlaanderen en tegelijk maximaal te willen profiteren van de voordelen van economische globalisering, maar de nadelen verder naar het verre buitenland te willen verbannen.
Dat zijn zoete dromen, praatjes voor de vaak.
Om van een gemeenschap meer te maken dan een som van individuen, kunnen we om te beginnen erkennen dat ook inspanningen van werknemers binnen én buiten onze grenzen meewerken aan onze rijkdom en welzijn.
CD&V en N-VA zijn wat dat betreft traag van begrip. De echte rijkdom zijn bijvoorbeeld niet de kortzichtige dollars van een Saudi’s afvalbedrijf, maar de vele kmo’s waar economisch, cultureel en sociaal innoverende projecten worden ontwikkeld.
Beste Selma Benkhelifa ,
De minister is significant onwetend maar wel significant verantwoordelijk .
Van zodra de echte oorzaak van het geweld boven komt drijven wordt deze man verantwoordelijk gesteld door de maatschappij en de nabestaanden van de slachtoffers in Belgie en Frankrijk ,allen mensen die de directe slachtoffers zijn van een zelfde gemeenschappelijke oorzaak in Belgie .
Als mens dienen we deze onwetende mens te vergeven voor zijn tekortkomingen .
De maatschappij kiest steeds voor rechtvaardigheid waardoor deze tekortkomingen , vroeg of laat ,ruimschoots worden gecompenseerd.