Twee jaar geleden was Stijn Tormans (Knack), de eerste en tegelijk de laatste journalist in Vlaanderen die Bart De Wever kritisch wilde interviewen, maar uiteindelijk de kans niet kreeg. De Wever het vuur aan de schenen leggen, iets wat Vlaamse journalisten al tien jaar niet durven/kunnen doen, deed Sven Kockelmann, een Nederlandse journalist van het programma Oog in Oog, wel. De Wever liep daarbij verschillende brandwonden op.
De Wever is uitgegroeid tot een van de betere oratoren van zijn generatie. Het moet wel gezegd worden dat de concurrentie niet bepaald groot is, er zijn weinig Belgische politici die kunnen bezielen. Bovendien is het geweten dat De Wever gebruikt maakt van de ‘alleen ik’ regel. Een tegenspreker duldt hij niet en dat weten ze al lang bij de VRT en VTM, waar de journalisten telkens naar de wens van de imperator schikken. Als je à volonté en zonder tegensprekers mag provoceren en verdelen, is vervolgens heersen een logische uitkomst.
Minder logisch is wat De Wever vertelt. Behalve feiten en cijfers volledig negeren indien ze niet stroken met zijn discours, zijn er ook contradicties in wat hij zegt. Ik herneem een aantal van zijn uitspraken tijdens het interview met Kockelmann.
“Er is geen alternatief”
Een uitspraak die De Wever meermaals herhaalde tijdens het interview. De afgelopen dagen was hij niet de enige want de kritiek op de Vlaamse en federale regering werd door de ministers gepareerd met de TINA-slogan (there is no alternative) van Thatcher. Op de 150.000 betogers in Brussel, de besparingen tot en met de luxeleaks, telkens krijgen we te horen dat er ‘geen alternatief’ is.
Voor de luxeleaks ziet premier Charles Michel en minister van Financiën Johan Van Overtveldt de Kaaimantaks als deel van de oplossing. Miljarden euro’s worden doorgesluisd naar Luxemburg waarop geen belastingen worden betaald of hoogstens een paar procent. Over hoeveel miljarden euro’s het hier gaat, is moeilijk te berekenen maar de fact check (De Zevende Dag) van VRT deed een oefening voor een van de 37 deals van rijke Belgische families met Luxemburg. Fact check nam de Lhoist-groep die tussen 2009-2013 minstens 1,7 miljard euro winst maakte. Hierop betaalde dit bedrijf 432.000 euro belastingen wat neerkomt op 0,025%. Volgens de Europese Commissie betalen Belgische bedrijven gemiddeld 26% vennootschapsbelasting op hun winst. Voor Lhoist betekent dit 439 miljoen euro belastingen in plaats van 432.000. De vraag is hoeveel de Kaaimantaks oplevert? Volgens schattingen levert deze taks 120 miljoen euro per jaar op, voor alle deals samen. Minder dan peanuts dus.
Het was overigens interessant om tijdens diezelfde Zevende Dag te kijken naar het debat tussen Marc Leemans (voorzitter ACV) en Pieter Timmermans (topman VBO). Leemans leek een stuk beter op de hoogte over fiscaliteit en hoe de bedrijfswereld belastingen ontwijkt dan de VBO-baas.
Over vakbonden gesproken. ‘Vakbonden formuleren nooit een alternatief’, was een andere uitspraak van De Wever tijdens het interview. Klopt dit wel? Als ik de voorstellen van de grote drie vakbonden analyseer, merk ik snel een gezamenlijk alternatief: investeren in plaats van besparen. De drie vakbonden pleiten voor solidariteit en herverdeling in plaats van (nog meer) voordelen voor een kleine rijke elite. Is het niet de ACV die al jaren pleit voor een vermogensbelasting die volgens de studiedienst van ACV 7,5 miljard euro zou opbrengen. Telt dit niet als alternatief mijnheer De Wever?
De alternatieve septemberverklaring van Hart boven hard zal De Wever niet gelezen hebben. Honderden middenveldorganisaties pleiten voor investeringen in cultuur, omdat cultuur een samenleving rijk maakt en omdat volgens onderzoek 1 euro investering in cultuur de economie 3 euro opbrengt. Gelijkaardige cijfers, maar dan in dollar, voor de gezondheidszorg. Volgens onderzoekers David Stuckler (Oxford University) en Sanjay Basu (Stanford University) levert 1 dollar investering in openbare gezondheidszorg tot 3 dollar economische groei op. En doch, de huidige regeringen besparen op cultuur en gezondheidszorg en beweren dat er geen alternatief is.
‘Als de toestand zo slecht is dan heb ik die slecht aangetroffen’ want ‘we hebben 25 jaar lang socialistisch beleid gehad (op federaal niveau) en 90 jaar socialistisch beleid in Antwerpen’
Inderdaad, indien het slecht gaat is het altijd de schuld van de ander. Dit hebben we de afgelopen weken constant mogen horen. Al wat misloopt in België is de schuld van de socialisten. Alsof de socialisten België en Antwerpen op hun eentje hebben geregeerd. Met Di Rupo was er de afgelopen 3 jaar een socialistisch premier, maar van 1980 tot 1999 was de premier iemand van CD&V. Tussen 1999 en 2008 was Guy Verhofstadt (Open Vld) premier. Kortom de afgelopen 35 jaar was er slechts 3 jaar een socialistische premier en toch vind De Wever het doodnormaal om van socialistisch beleid te spreken. De Wever weet zelf heel goed wie aan de macht was de afgelopen decennia, maar het gaat hem om framing en een zondebok zoeken: de socialisten.
‘Het is nergens beter wonen dan bij ons, nergens krijg je meer kansen’. ‘De kansen die je krijgt inzake onderwijs, sociale verzorgingsstaat, zijn nergens beter uitgebouwd dan bij ons.’
Vanaf een bepaald moment in het interview kon De Wever niet genoeg herhalen dat nergens anders in de wereld zo goed hebben als hier in België. Ik kon even niet volgen. Een aantal minuten daarvoor klaagde diezelfde De Wever over decennialang socialistisch beleid waarmee dankzij hem eindelijk werd gebroken om vervolgens meermaals te herhalen dat hier geweldig wonen is? Er klopt iets niet. Dit weet De Wever zelf ook wel, maar het gaat hem niet om de waarheid. Dit is het zoveelste verdeel en heers voorbeeld van De Wever. Hij ‘neemt het op’ voor ‘onze samenleving die veel kansen biedt’ (de goeden) tegen de Syriëstrijders die wij moeten straffen omdat ze gevaarlijk en ondankbaar zijn (de slechten).
De contradictie in deze uitspraken van De Wever is overduidelijk, laten we nu nagaan of ze daadwerkelijk kloppen. Is het wel zo dat je ‘nergens meer kansen krijgt’? In Antwerpen, waar De Wever burgemeester is verlaat bijna 30% van de jongeren de school zonder diploma. Meer dan de helft van de mensen met een migratieachtergrond leeft in armoede. Er is 40% werkloosheid bij mensen met een migratieachtergrond. 75% van de migranten zegt gediscrimineerd te worden bij het vinden van een baan. En toch heeft De Wever het lef om op zijn dooie gemak te beweren dat je ‘nergens meer kansen krijgt’ terwijl België en zijn stad bij uitstek Europees kampioen zijn in ongelijke kansen. Dit is niet alleen populistisch, dit is politiek beneden alle peil.
De Wever zou niet De Wever zijn als hij er nog geen schepje verdeeldheid en provocatie bovenop doet. De uitspraak ‘racisme is relatief’ van Liesbeth Homans (N-VA en intussen o.a. minister van Gelijke Kansen) blijft hij als volgt verdedigen ‘dat zegt zij omdat bepaalde dingen heel vaak en heel snel worden ingeroepen om bepaalde dingen te verantwoorden die ook niet te verantwoorden zijn’. Hmmmm, welke ‘dingen’ mijnheer De Wever. Dit is nogal onduidelijk.
Kockelmann confronteert De Wever hierop met het voorbeeld van racisme binnen zijn politiekorps. Er zijn harde feiten en zelfs getuigenissen van politieagenten die aantonen dat racisme een groot probleem is binnen het Antwerps korps. En toch beweert De Wever ‘mijn korps is een voorbeeldig korps omdat de strijd tegen discriminatie en racisme heel ernstig wordt aangepakt.’ Als dat zo is, waarom zijn er dan al die gevallen van racisme? De Wever gaat zelfs een stapje verder met het verbloemen van zijn korps: ‘Er zit veel diversiteit in mijn korps’. Minstens 30% van de bevolking in Antwerpen heeft een migratieachtergrond. Hoeveel procent politieagenten met een migratieachtergrond heeft Antwerpen: 2%! ‘Veel diversiteit’ volgens De Wever…
Om bij mensen met een migratieachtergrond te blijven. Kockelmann stelt een vraag over de uitspraken van Theo Francken over de economische waarde van Marokkanen. De Wever onderbreekt hem en repliceert: ‘Dat heeft hij niet gezegd. Hij heeft gezegd dat als je migrantengroepen met elkaar gaat vergelijken, de sociale mobiliteit die de groepen gaan maken niet gelijk is en dat sommige migrantengroepen gemakkelijker integreren dan anderen.’ Economische waarde of sociale mobiliteit, wat is het nu? Hierbij de letterlijke woorden van Francken: ‘Ik kan me wel iets voorstellen bij de economische meerwaarde van de joodse, Chinese en Indiaanse (sic) diaspora, maar minder bij de Marokkaanse, Congolese en Algerijnse.’ U mag zelf uitmaken wie hier een loopje neemt met de waarheid.
‘Onze samenleving is een prachtige samenleving, biedt veel kansen aan, die kansen moeten gegrepen worden.’
Deze uitspraak van De Wever klopt voor de Marc Coucke’s in België of de 26 rijke families die akkoorden hebben gesloten met Luxemburg om geen belastingen te betalen. Het geldt ook voor de grote bedrijven voor wie België een fiscaal paradijs is. Het geldt ook voor rijken die nog meer voordelen krijgen van deze regering die het voor de 10% rijkste Belgen opneemt en de andere 90% van de bevolking niet alleen in de steek laat, maar zelfs in de miserie duwt.
Voor de arbeiders, middenklassegezinnen, mensen met een migratieachtergrond, gepensioneerden, het hele middenveld, studenten, de jeugd, is deze samenleving geen prachtige samenleving. Met de huidige regeringen zullen de kansen die nu nog bestaan volledig verdwijnen.
Bleri Lleshi is politiek filosoof en auteur van het boek ‘De neoliberale strafstaat’.
https://blerilleshi.wordpress.com
Bleri Lleshi's Blog 
Pingback: Openbare Bank » Ons buurland Luxemburg: een fiscale schurkenstaat.
Gereblogged als je het niet erg vindt 🙂 http://onzetoekomstsamen.blogspot.be/2014/11/de-prachtige-samenleving-van-bart-de.html
“De eerste en laatste journalist die Bart De Wever kritisch wilde interviewen…” Wat een gezwets is dit? We hebben hem een jaar geleden in P-magazine nog zwaar aangepakt.
Ja idd Jeroen. Ik ben er altijd vanuit gegaan dat Bleri een open, eerlijke en serene autoriteit is. Maar in bijna elke tekst van hem zie ik zulke flagrante onwaarheden. En dat is niet goed voor hem. Hij verliest zo zijn serene autoriteit.
De huidige regering heeft in haar regeerakkoord meer dan dertig open portefeuilles. Er zijn dus meer open portefeuilles dan dat er kabinetten zijn. Onze vakbonden hoeven maar aan de tafel aan te schuiven om aan de slag te kunnen gaan. Maar ze wachten precies liever totdat de betogingen en stakingen achter de rug zijn. Ondertussen laten de vakbonden de portefeuilles aan zich voorbij gaan. En zullen ze een puinhoop achter zich gelaten hebben.
Ook de taxshift moet nog bijna volledig uitgewerkt worden. Het is de uitdrukkelijke bedoeling om te shiften van een vermindering van de onwaarschijnlijk hoge belasting op werk naar o.a. een belasting op niet-productieve en niet-arbeidsintensieve vermogens. Ook is het de uitdrukkelijk bedoeling van de N-VA om zowel de minimum lonen, pensioenen en uitkeringen als de laagste lonen, pensioenen en uitkeringen fors te verhogen. Dit kunnen ze pas als eerst al de belachelijke voordelen voor enkelen (en meestal de meest-gegoeden uit onze maatschappij) weggenomen zijn. Hoe belachelijk is bv. de zonnenpaneel-premie, de woon-bonus, het gratis vervoer niet? De regering kan inderdaad veel beter de minimum en de lagere lonen, pensioenen en uitkeringen verhogen. Dan kan iedereen met een laag inkomen zelf kiezen waarin ze gaan besteden en nog geld over hebben voor andere zaken.
Bovendien is het optrekken van de minimum en de lagere lonen, pensioenen en uitkeringen het meest directe middel om de economie een injectie te geven. Immers is deze groep mensen de enige groep die al haar geld volledig en onmiddellijk besteedt. Dit wil zeggen dat het volledig en onmiddellijk in de econmie terecht komt. Een snellere injectie in de economie bestaat er werkelijk niet. En een beter en sneller middel voor de werkgelegenheid is er bijgevolg ook niet. En dat weet N-VA ook.
Dag Jeroen, is deze bijdrage nog ergens te lezen, online of zo?
Alvast bedankt.