Stel je eens voor, als dat zou kunnen …

Stel je eens voor … als dat zou kunnen … dat mensen hun diepste dromen leren kennen en er een naam aan geven, waardoor steeds meer jongeren van nu zich een andere en betere toekomst kunnen verbeelden: die van een diverse, verrijkte en vredelievende samenleving. Stel je eens voor, als dat zou kunnen … Maar zo eenvoudig is dat niet. Onze dromen worden al te vaak beïnvloed en uitgebouwd door enorme machtsapparaten. Dromen die niet met geld te maken hebben worden gauw afgedaan als illusies: iets voor naïevelingen en loosers. De oplossing van de neoliberale technocraten is trouwens: schaf ze af, schaf ze af al die dwaze dromen!

Maar vandaag niet. Vandaag niet. Hier en nu, al zeker niet. En morgen ook niet! … Niet? Wij hebben toch recht op onze diepste dromen, want ze hebben te maken met ons samenleven en al wat ons dierbaar is: onze broers en zussen ver weg en dichtbij, onze families, gemeenschappen … zij die honger hebben, niet naar school kunnen, die op de vlucht zijn voor oorlog en geweld, honger …; al die mensen wier lot ons, goddank, blijft raken tot in ons hart … Onze aller diepste droom, mijn diepste droom is een droom van vrede, rechtvaardigheid en liefde. Ook jouw droom!?

Stel je eens voor, als dat zou kunnen … dat alle mensen op deze planeet hun levensvervulling in de liefde vinden en niet in het geld of de macht; dat kinderen niet langer geleerd wordt dat de ene mens meer is dan de andere, maar dat ze integendeel voluit hun spontane goedheid en natuurlijk aanleg tot mededogen mogen uitleven in daden van solidariteit, waarmee ze ons, de volwassenen, mateloos ontroeren.

Stel je eens voor, als dat zou kunnen …dat de liefde zich niet langer moet verschansen in de privésfeer, en zich er niet toe laat verleiden af te zien van de maatschappelijke liefde: de gerechtigheid.

Wij, christenen, joden, humanisten, hindoes, moslims, animisten, boeddhisten … wij houden vol dat onze behoefte aan liefde niet verkeerd is, dat er nog iets anders mogelijk is dan veiligheid door vijandsbeelden, een overvloed aan wapens, atoomafschrikking; en nog iets anders dan welvaart door uitbuiting en ontwrichting van het klimaat.

Bij ons horen toch de mensen met ergere pijn: de langdurig werklozen, weerlozen, thuislozen, daklozen, landlozen, staatlozen, rechtelozen, naamlozen … Wij samen, wij zijn in staat ons leven te herbronnen, de wereld te herdromen. Stel je eens voor, als dat zou kunnen …

Maar dan moet de conceptie zich nu wel voltrekken, de geboorte gauw ingeleid worden.

Jij, man, vrouw, jongere, mens-op-leeftijd, wie je ook bent, jij, met de inspiratie die jou gegeven is, en die zo mogelijk nog verrijkt is dankzij de inspiratie van anderen: jij bent gezocht én gevonden om samen met ons, stap voor stap, schouder aan schouder, onze geest te ontdoen van opgedrongen angsten en vooroordelen, van het vastgeroeste denken dat we moeten wachten op orders van bovenaf. Het is jouw vrijheid om vrede waar te maken, hier en nu, waar je woont, werkt, leeft, probeert te beminnen … Laten wij ons dan begeesteren met en door liefde, liefde die dwars door zovele overtuigingen en tradities heen, zich telkens weer openbaart in deze gulden regel: ga om met anderen zoals je wil dat anderen met jou omgaan. En maak zodoende toekomst mogelijk.

Stel je eens voor, als dat zou kunnen. Het kán.

Droom, uitgesproken op de Vredeswake van 29 mei 2016 te Langemark, o.a. geïnspireerd door een tekst van Dorothee Sölle en ook Ben Okri.

Ignace Goethals