Een sofa of matras, geen sleutel, geen eigen sanitaire voorzieningen. Dat klinkt als een bijzonder povere hotelaanbieding. Het gaat hier dan ook niet om hotels, maar om het prachtige systeem dat Couchsurfing heet en waarvan ik al meermaals dankbaar gebruik maakte.
Vlaams minister van Toerisme Geert Bourgeois wil ons Couchsurfers geregistreerd zien, onze huizen inspecteren en mochten we ons slechthorend gedragen, er een fikse boete aan toevoegen. Dit om de veiligheid te garanderen en oneerlijke concurrentie tegenover hotels tegen te gaan.
Ik zie een paar contradicties in dit statement. Eerst en vooral vallen hotels en initiatieven als Couchsurfing geenszins in elkaars zwemwater. De formules en de onderlinge gedachte hebben buiten de analogie van een overnachting geen parallellen. Een hotel is een commercieel gegeven, waarbij er een kamer met de garantie op kwaliteit en veiligheid aangeboden wordt in ruil voor geld. Wanneer het winstaspect wegvalt geldt het quid pro quo niet langer. Net zoals vrijgevigen op een geefplein geen garantie bieden op hun goederen en zich dus buiten het reguliere verkoopsysteem plaatsen blijft ook bij Couchsurfing enkel het persoonlijke over, de garantie van de afspraken die je op voorhand met elkaar communiceert.
Belangrijk om op te merken is dat Couchsurfing op zich al een zelfregulerend systeem is, waarbij sociale controle een grote rol speelt. Het wordt ook aangeraden om via je kredietkaart je identiteit en woonplaats te laten verifiëren, wat een extra motie van vertrouwen aan je toekomstige gasten schenkt. De brandveiligheid als tweede stokpaard lijkt me maar een mager argument voor meer regulitis. Wanneer je je niet veilig voelt in een woonplaats, hoef je niet te blijven.
Dat Couchsurfing oneerlijk zou concurreren met hotels tart al helemaal de grenzen van de vergezochtheid. Een hotel biedt iets volkomen anders aan dan een gastheer of –vrouw en vraagt er – terecht – iets heel anders voor terug. Het is vriendschap en vertrouwen met vraag en aanbod verwarren. Los van de achterliggende filosofie bereiken de twee ook een volledig andere doelgroep en doorkruisen die doelgroepen zich – althans voor een zekere leeftijd – niet zo vaak.
Dus, meneer Bourgeois, laat ons achteloze jongelingen nog maar wat zeilen langs matrassen. Aan die hotels komen we nog wel toe wanneer de leeftijd meer comfort en zekerheid vraagt. Zouden we niet beter initiatieven als deze koesteren, net omdat ze zich aan landgrenzen en winstbejag onttrekken maar gestoeld zijn op vertrouwen, solidariteit en nieuwsgierigheid? Persoonlijk ruil ik graag een beetje brandveiligheid in voor een nieuwe vriendschap en een hint van avontuur.
Laura Los
https://blerilleshi.wordpress.com
Bleri Lleshi's Blog 
Ben al van den beginnen aangesloten bij Couchsurfing en schrok erg als ik het nieuws hoorde. Gelukkig is Bourgeois een verstandig man en geeft hij zijn misstap toe. Couchsurfing is geschrapt uit het Vlaamse logiesdecreet. Ons probleem is dus opgelost. 🙂