N-VA pretendeert een partij te zijn die staat voor vooruitgang en verandering. Leuk. Net zoals elke andere partij of beweging daar voor wil staan. Want eerlijk, wie wil er nu liever achteruit gaan dan vooruit? Niemand toch? Inderdaad.
De vraag is niet of die vooruitgang er moet komen. Die komt er. Dat staat vast. En daarin hebben ze dus gelijk, de N-VA’ers. “Want niets kan een idee stoppen waarvoor de tijd gekomen is. De kracht van verandering, de wil tot vooruitgang, zal altijd zegevieren.” (Metro, 3/02/2014)
De vraag is dan ook niet of we vooruitgang willen. ‘Dé vooruitgang’ komt er, of we die nu verwelkomen of niet. Bedrijven worden internationaler, grote problemen in de wereld ook. Het sleutelwoord van vooruitgang is nog altijd schaalvergroting, zij het met een gepersonaliseerd toetsje om ons op ons gemak te stellen in de massa-consumptiemaatschappij waarin we anders te anoniem worden om er nog welbehagen en menselijkheid te kunnen vinden. Zodat we het idee hebben dat wij, ik en jij als individu, echt wél speciaal en uniek zijn. Dat wij er toe doen. Dat we niet depressief moeten worden van het besef van onze nietigheid en inwisselbaarheid in het raderwerk van de wereld, en het universum. Ook al zijn we eigenlijk niet zo speciaal. Als we maar kopen en verkopen. Als de grote molen maar blijft draaien. Dé grote hamvraag is hoe we die onvermijdelijke vooruitgang vorm willen geven, willen en kunnen concretiseren. Meer camera’s op straat? Of dat geld liever in AG Stan steken om krotten te vervangen door bewoonbare woningen?
Willen we graag via Facebook blijven communiceren, dat al onze communicatie via een moderne variant van het (in computertermen oeroude) mainframe stuurt? Om het NSA-werk zo nog wat te vergemakkelijken? En dat van vele andere organisaties die soortgelijke technologieën ontwikkelen én ontplooien? Of willen we liever onze communicatieve zaken peer-to-peer vorm geven? Blijven we grote kolencentrales bouwen? Of wensen we liever dat elke gebruiker ook leverancier wordt op een peer-to-peer elektriciteitsnetwerk? Kwestie van wat vat te hebben op de vooruitgang waar we niet omheen kunnen.
De vooruitgang is niet te stuiten, hoe romantisch het verleden en ‘eenvoudige’ leven van vroeger ook lijkt. Ik zou mijn moderne ideeën zoals internet (Wikipedia!), centrale verwarming en goedkoop fruit het hele jaar door niet willen verruilen voor de romantiek van een authentiek en autarkisch leven op het platteland, al ben ik dat idee in eerste instantie wel genegen. Niemand wil dat, denk ik dan. Vooruitgang voelt ongemakkelijk en is wennen, maar tevens niet te stuiten. Net zoals de N-VA ben ik dus voor de vooruitgang. En toch verdienen ze mijn stem niet.
Want het meest ironische aan de hele zaak: van alle partijen staat de N-VA het minst voor vooruitgang en verandering, en het meest voor achteruitgang. Een natiestaat uitbouwen op basis van een gemeenschappelijke taal en ‘cultuur’ (welke lading dat beest van een woord dan ook mag dekken) is hopeloos achterhaald. Het nieuwe modewoord is interconnectiviteit. Peer-to-peer. Vlaams of Belgisch? Zinloze discussie. Deel van de wereldeconomie, dat alleszins. Overleggen moet, leven op een eiland in een geglobaliseerde (en nog steeds verder globaliserende) wereld is het gemeenschappelijke equivalent van het individuele ‘stilletjes in een hoekje kruipen en wegkwijnen’. Dus of iemand nu Frans, Nederlands, Swahili of Arabisch spreekt: overleggen is de toekomst, jezelf afsluiten en een muur rond je eilandje van welvaart bouwen is het verleden. Overleggen is winnen. Minder willen gaan praten met ‘de ander’ is bij voorbaat verliezen.
De grote problemen van deze tijd stellen zich op een veel hoger niveau dan dat van de negentiende-eeuwse natiestaat, en dat beseft de leiding van de N-VA waarschijnlijk best wel. Macro-economische vraagstukken dienen op Europese en wereldschaal aangepakt te worden, daarin staan zowel België als Vlaanderen bijster machteloos. Zelfs Europa heeft het moeilijk om in een geglobaliseerde wereld het hoofd boven water te houden als economische grootmacht. Ecologische vraagstukken? Onze vervuilde Vlaamse lucht houdt geen halt aan de grenzen, waar we die denkbeeldige, conceptuele lijnen dan ook wensen te trekken. Energievraagstuk? Zon, wind en geothermische energie zijn evenmin landgrensgebonden. Migratie? Per definitie een grensoverschrijdende problematiek. Zelfs per definitie een problematiek veroorzaakt door grenzen.
De N-VA-reflex is er een van achteruitgang, deskundig door communicatie-experts verpakt als vooruitgang. Net zoals we er massaal in trappen dat er van alles scheelt aan ons lichaam, ons zijn, ons leven en onze dromen – dank u (sociale) media, reclame, marketing in het algemeen die teert op dat gevoel van ‘gebrek’ dat opgelost kan worden door consumptie – denken we dat een stem voor de ene of gene partij hét verschil zal maken. Zal taal, cultuur of een conceptueel getrokken grens op die ene grote ronde bol die de aarde is het verschil zal maken?
De grootste problemen van deze tijd pakt de N-VA niet aan, behalve met schaamlapjes. N-VA verlegt vooral de focus. Maakt de verkiezingen in se inhoudsloos. Ecologie? Bijkomstig, we komen er wel uit. De vooruitgang lost dat op, maar daarvoor moeten we eerst weer meer ongelijkheid in de wereld creëren, “om de economie zuurstof te geven”. Economie? Loonlasten (lees: lonen) omlaag, en ‘t zal zo gepiept zijn, volgens N-VA. De grootste ongelijkheid en tegelijk concentratie aan rijkdom ooit (op wereldschaal)? Dat ze wat harder werken, die armen. ‘t Zal snel gedaan zijn met klagen. Thatcher had volgens N-VA gelijk, There Is No Alternative, als het van hen afhangt.
Op bliksemafleider N-VA stemmen is de grote problemen in de wereld ontkennen, ten gunste van de reeds buitenproportionele aandacht voor conceptuele problemen zoals die gebonden aan taal, cultuur en zelf getrokken grenzen. Ingebeelde grenzen waar geen groot probleem ooit halt zal houden, hoe hoog ze die toekomstige muur met Wallonië ook willen bouwen.
Nicolas Cosson is columnist
http://nicolasco.wordpress.com/
foto © Bas Bogaerts
https://blerilleshi.wordpress.com/
https://www.facebook.com/Bleri.Lleshi
Bleri Lleshi's Blog 
Sterk artikel!